اکومنه. [ اَ ک َ م َ ن َه ْ ] ( از اوستایی ، اِ ) اکومن. صورتی از اکمنه ( کلمه اوستایی ) به معنی روان پلید که برخی از محققان اکوان [ دیو ] را محرف آن دانند. ( از مزدیسنا و ادب پارسی ذیل ص 163 ). رجوع به اکمنه شود.
