اکوستیک

آکوستیک (فیزیک). آکوستیک (فیزیک)(acoustics)
در مفهوم کلی، علم تجربی و نظری بررسی صوت و انتقال آن و در مفهوم خاص، شاخه ای از علم برای بررسی پدیده های صوتی در فضاهای خاص، مانند اتاق ها یا سالن های تئاتر. در معماری، به علم بررسی بازتاب صوت در فضای داخلی اطلاق می شود. مهندسی آکوستیک به کنترل فنی صوت می پردازد و معماری، ساختمان سازی، بررسی روش های کنترل ارتعاشات، عایق بندیو رفع نوفهرا دربر می گیرد. همچنین، این علم به مسائلی نظیر انواع ضبطو تقویت صدا، شنواییو دریافت صدا، و سمعکها نیز می پردازد. انرژی صوتی با انتقال ارتعاشات به صورت امواج فشار منتشر می شود. این امواج در اجسام نرم، مانند پارچه و بدن انسان، جذب و از سطوح سخت، ازجمله دیوار و سقف، بازتابیده می شوند. این بازتاب ها را پژواکمی گویند. پژواک هایی که در یک تالار سخنرانی با طراحی خوب از سطوح سخت بازمی تابند، در گوش تکرار، و سرانجام محو می شوند؛ به طوری که شنونده آن ها را فقط به صورت امتداد ضعیفی از صدای اصلی دریافت می کند. پژواک هایی با وضوح زیاد مطلوب نیستند، زیرا وضوح اصوات اصلی را از بین می برند. جذب بیش از حد صوت در پارچه سبب می شود که صوت نامشخص و خفه به نظر آید. طراحی تالارها باید به گونه ای باشد که مجریان، سخنرانان یا خطیبان مذهبی بتوانند صدای خود، و در صورت تمایل به گفتگو با افراد حاضر، صدای آنان را نیز بشنوند. به همین سبب، «میرایی» بیش از حد صوت هم نامطلوب است. برای ارکسترها و تالارهای همایش باید بازتابندههای صوتی خاصی ساخت. نوفه های اضافی را می توان به روش های زیر حذف کرد: مفروش کردن کف تالار، برای جلوگیری از ارتعاش؛ عایق بندی ساختمان به کمک شیشه های دوجداره یا درخت کاری در اطراف ساختمان؛ استفاده از موسیقی ملایم به منزلۀ عطر صوتییا به کارگیری «نوفه های سفید»، مانند صدای آبشار و فواره.

آکوستیک (موسیقی). آکوستیک (موسیقی)(acoustics)
اصطلاحی برای توصیف یک ساز موسیقی که بدون کمک تمهیدها یا صداسازی های الکتریکی یا الکترونیکی نواخته می شود، مانند گیتار آکوستیک یا پیانوی آکوستیک . همچنین واژه ای است که موسیقی دانان برای مشخص کردن واکنش آوایی یک فضای بسته به کار می برند، که عامل مهمی در اجرا به شمار می رود. یک آکوستیک به اصطلاح «شفاف »، بازگشت ارتعاش محسوسی دارد، درحالی که یک آکوستیک «خشک » یا «گرفته » چندان واکنشی نشان نمی دهد.
نیز ← آکوستیک (فیزیک)