آکورد گسترده. در موسیقی آکورد گسترده ( انگلیسی: Extended chord ) یا گسترش یافته، آکوردهای تیرس یا سه صدایی، بر پایهٔ سوم ها و دارای نت های اضافه ای است که فراتر از هفتم آکورد، شامل: نهم، یازدهم و سیزدهم ساخته می شود. آکورد سیزدهم دورترین آکورد است که به صورت دیاتونیک امکان پذیر است، زیرا در این مرحله، تمامِ هفت درجهٔ تنالیته در آن وجود دارد و پسوند بعدی که پانزدهم باشد، تکرار نت پایه است.
در استفاده از آکوردهای گسترش یافته، معمولاً از همهٔ اجزا آکورد استفاده نمی شود. در آکورد نهم ( پنجم و هفتم ) ، در آکورد یازده ( هفتم و نهم ) و در آکورد سیزدهم ( نهم و یازدهم ) حذف می شوند، به جز مواردی که بافت خاصی مانند آکورد آلتره در نظر باشد.
آکوردهای فراتر از هفتم به ندرت در دوره باروک یافت می شد، و بیشتر در دوره کلاسیک معمول بود. دوران رمانتیک شاهد استفاده از هارمونی گسترده است. هارمونی گسترده قبل از موسیقی کلاسیک قرن بیستم به طور عام، استفاده از پنجم در نقش آکورد نمایان، مانند: V13 ، V11 ، V9 یا آکورد فرعی، مانند: V13/ii ، V9/V و غیره بود.
در طولِ دوران قواعد مشترک، آهنگسازان ارکسترال نت های آکورد را در چهار بخش یا کمتر از آن در قطعات استفاده می کردند تا بهترین صدادهندگی را از آکورد مورد نظر ارایه دهند. به طور کلی، اولویت به سوم آکورد، هفتم و گسترده ترین لحن یا بالاترین نت، داده می شد، زیرا این عوامل بیشترین تأثیر را در کیفیت و عملکرد آکورد دارند. پایه آکورد هرگز از بافت جدا نمی شود، همچنین سوم آکورد نیز به خاطر کیفیت آکورد که مشخص می کند آکورد ماژور یا مینور است، حذف نمی شود، هفتم آکورد و بالاترین نت های اضافه شده نیز که گسترش آکورد و بافت پیشرفته را تعریف می کنند، حذف نمی شوند. به عنوان مثال: در یک آکورد آکورد سیزده، پایه، سوم، هفتم و سیزدهم اجرا می شوند و حذف پنجم، نهم و یازدهم تأثیری در عملکرد و کیفیت آکورد ندارد.
در شیوه های موسیقی کلاسیک، آکوردهای گسترش یافته اغلب عملکرد نمایان یا آکورد فرعی دارند، ممکن است به گام نسبی حل شود، یا با استفاده از دایره پنجم ها به پایین و به همان روش حل، حل شوند، مانند: ( V7 ، V7/ii , V/IV ) و غیره.
آکوردهای گسترده همچنین می توانند در گام های پیش رونده و با آلتره، نمایان ها را از چند طریق تغییر دهند ( مانند: پنجم کاسته / سیزده، در گام ماژور ) .
پیروی از قواعد استاندارد برای هدایت صدای پیشرو بدین شرخ است:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر استفاده از آکوردهای گسترش یافته، معمولاً از همهٔ اجزا آکورد استفاده نمی شود. در آکورد نهم ( پنجم و هفتم ) ، در آکورد یازده ( هفتم و نهم ) و در آکورد سیزدهم ( نهم و یازدهم ) حذف می شوند، به جز مواردی که بافت خاصی مانند آکورد آلتره در نظر باشد.
آکوردهای فراتر از هفتم به ندرت در دوره باروک یافت می شد، و بیشتر در دوره کلاسیک معمول بود. دوران رمانتیک شاهد استفاده از هارمونی گسترده است. هارمونی گسترده قبل از موسیقی کلاسیک قرن بیستم به طور عام، استفاده از پنجم در نقش آکورد نمایان، مانند: V13 ، V11 ، V9 یا آکورد فرعی، مانند: V13/ii ، V9/V و غیره بود.
در طولِ دوران قواعد مشترک، آهنگسازان ارکسترال نت های آکورد را در چهار بخش یا کمتر از آن در قطعات استفاده می کردند تا بهترین صدادهندگی را از آکورد مورد نظر ارایه دهند. به طور کلی، اولویت به سوم آکورد، هفتم و گسترده ترین لحن یا بالاترین نت، داده می شد، زیرا این عوامل بیشترین تأثیر را در کیفیت و عملکرد آکورد دارند. پایه آکورد هرگز از بافت جدا نمی شود، همچنین سوم آکورد نیز به خاطر کیفیت آکورد که مشخص می کند آکورد ماژور یا مینور است، حذف نمی شود، هفتم آکورد و بالاترین نت های اضافه شده نیز که گسترش آکورد و بافت پیشرفته را تعریف می کنند، حذف نمی شوند. به عنوان مثال: در یک آکورد آکورد سیزده، پایه، سوم، هفتم و سیزدهم اجرا می شوند و حذف پنجم، نهم و یازدهم تأثیری در عملکرد و کیفیت آکورد ندارد.
در شیوه های موسیقی کلاسیک، آکوردهای گسترش یافته اغلب عملکرد نمایان یا آکورد فرعی دارند، ممکن است به گام نسبی حل شود، یا با استفاده از دایره پنجم ها به پایین و به همان روش حل، حل شوند، مانند: ( V7 ، V7/ii , V/IV ) و غیره.
آکوردهای گسترده همچنین می توانند در گام های پیش رونده و با آلتره، نمایان ها را از چند طریق تغییر دهند ( مانند: پنجم کاسته / سیزده، در گام ماژور ) .
پیروی از قواعد استاندارد برای هدایت صدای پیشرو بدین شرخ است:
wiki: آکورد گسترده