اکننده

لغت نامه دهخدا

( آکننده ) آکننده. [ ک َ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف ) آنکه آکند :
چو در کوه شد گنجها ناپدید
کسی چهره آکننده ندید.
فردوسی.

فرهنگ عمید

( آکننده ) پرکننده.

پیشنهاد کاربران

بپرس