اکندنی

لغت نامه دهخدا

( آکندنی ) آکندنی. [ ک َ دَ ] ( ص لیاقت ، اِ ) آگندنی. آکَنه. آکَنش. حَشو :
ز پوشیدنی هم ز افکندنی
ز گستردنی هم ز آکندنی.
فردوسی.
ز پوشیدنی هم ز آکندنی
ز هر سو بیاورد آوردنی.
فردوسی.

فرهنگ عمید

( آکندنی ) ۱. در خور آکندن، لایق آکندن: زر آن آتشی نیست کآکندنی ست / شراری ست کز خود پراکندنی ست (نظامی۶: ۱۰۹۲ ).
۲. آکند و آکنش.
۳. آنچه با آن درون چیزی را پر کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس