اکمل الدین

لغت نامه دهخدا

اکمل الدین. [ اَ م َ لُدْ دی ] ( اِخ ) طبیب حاذق معاصر و معالج و مرید مولانا جلال الدین رومی که در مرض مرگ معالجه مولانا را بعهده داشته و مسلماً تا سال 672 هَ. ق. زنده بوده است. ( از فیه مافیه ص 34 ).

اکمل الدین. [ اَ م َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابن یوسف کریمی دمشقی متولد 1012 هَ. ق. و متوفای 1081 هَ. ق. شاعر و استاد موسیقی بود و آهنگهایی ساخت. او مردی فاضل بود و به زبان فارسی و ترکی آشنایی داشت شرحی بر دیوان ابن الفارض نگاشت. اکمل الدین در اواخر عمر به ماخولیا دچار شد. ( از اعلام زرکلی ).

اکمل الدین. [ اَ م َلُدْ دی ] ( اِخ ) لقب محمدبن محمود بابرتی مصری حنفی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به محمدبن محمود.... شود.

فرهنگ فارسی

لقب محمد بن محمود بابرتی مصری حنفی .

پیشنهاد کاربران

بپرس