اکسیژن زدایی

اکسیژن زدایی فرایندی است که با جذب اکسیژن از داخل فلز مذاب از گسترش حفره های گازی در فلز جلوگیری می کند. حذف اکسیژن از فولاد را کشتن فولاد نیز می گویند. فولادی که از کوره ذوب فولاد خارج می شود دارای مقدار زیادی اکسیژن حل شده است که اگر این اکسیژن از مذاب خارج نگردد باعث به وجود آمدن حفرات گازی و نتیجه اکسایش فلز می شود. به همین دلیل از فرایندهای اکسیژن زدا در صنایع فولاد استفاده می شود.
آلومینیوم، سیلیکون ( عموما به صورت فروسیلیکون ) ، منگنز و کلسیم
• کلسیم  : کلیسم در ترکیب با سیلیسیم برای اکسیژن زدایی فولادها به کار می رود. همچنین کلسیم مقاومت در برابر پوسته پوسته شدن آهن را افزایش می دهد. دیگر خاصیت کلسیم جلوگیری از افزایش ایرادات سطح فولاد در دمای بالا است.
• سدیم: سدیم در اکسیژن زدایی فولاد نقش فراوانی دارد و همچنین گوگرد زدایی را سریع تر می کند و در تهیه چدن های با گرافیت کروی از سدیم استفاده می شود.
• آلومینیوم  : آلومینیوم هم در اکسیژن زدایی فولاد تاثیر به سزایی دارد و همچنین می تواند با نیتروژن واکنش دهد و باعث ایجاد استحکام سطحی در فولاد می شود.
علاوه بر این آلومینیوم با اکسیژن واکنش می دهد و باعث جلوگیری از رشد دانه ها در فولاد می شود و در نتیجه افزایش استحکام فولاد را به همراه دارد.
• فولاد کشته شده به فولادی می گویند که قبل از ریخته گری به طور کامل اکسیژن زدایی شده باشد.
در فولاد کشته شده از عناصر آلیاژی آلومینیوم، سیلیکون ( عموما به صورت فروسیلیکون ) ، منگنز استفاده می شود. در مواردی ممکن است به مذاب فولاد مقداری تیتانیم و زیرکونیوم نیز اضافه کنند. در فولاد کشته، آلومینیوم با اکسیژن در فولاد واکنش می دهد و تشکیل آلومینیوم اکسید می دهد که با جلوگیری از رشد اندازه دانه باعث مستحکم تر شدن فولاد می گردد. Killed steel ها به طور کلی در فولادهای مقاوم به حرارت و فولادهای ضد زنگ مورد استفاده قرار می گیرند. در تکنولوژی ریخته گری پیوسته فولاد نیز اغلب از این نوع فولاد استفاده می کنند. درصد نهایی عناصر آلیاژی در فولاد کشته شده تقریبا به صورت زیر است.
• سیلسکون 15. تا 35. درصد
• آلومینیوم 05. درصد
• اکسیژن:01. تا 03. درصد
• این نوع فولاد مشابه فولاد کشته شده است اما هنوز مقداری حفرات گازی در آن باقی مانده است که به صورت گاز CO ( کربن مونواکسید ) نزدیک سطح فولاد تشکیل می شود.