اکسی توسین

اکسی توسین (دارو). اکسی توسین صناعی ( انگلیسی: Oxytocin ) که با نام تجاری پیتوسین هم شناخته می شود، یک داروی تجویزی ( با نسخه و اضطراری ) است که از پپتید اکسی توسین ساخته می شود. اکسی توسین طبیعی بدن که در مغز و اعصاب ترشح می شود به هورمون عشق و محبت شهرت دارد. [ ۳] [ ۴] و برای القای انقباضات رحمی و زایمان، افزایش سرعت پیشرفت زایمان و متوقف نمودن خونریزی بعد از زایمان تجویز می شود. [ ۳] برای این منظور لازم است این دارو به صورت عضلانی یا وریدی تزریق شود. [ ۳]
اکسی توسین همچنین به صورت اسپری داخل بینی برای استفاده در مصارف روان پزشکی، اختلالات غدد درون ریز و مدیریت وزن به عنوان دارویی کمکی موجود است. [ ۳] اکسی توسین داخل بینی با مکانیسمی متفاوت از اکسی توسین تزریقی عمل می کند، به این صورت که در امتداد عصب بویایی که از سد خونی مغز عبور می کند، بالا رفته و به لوب بویایی در مغز می رسد، جایی که «نورون های بزرگ و متراکم اکسی توسین» آن را دریافت می کنند.
استفاده از اکسی توسین صناعی به عنوان یک داروی تزریقی برای القای زایمان می تواند منجر به انقباض بیش از حد رحم شود که سلامت نوزاد را به خطر می اندازد. [ ۳] اثرات جانبی دارو در مادر شامل حالت تهوع و ضربان قلب آهسته است که شایع هستند. [ ۳] عوارض جانبی جدی شامل خطر پارگی رحم با دوزهای بیش از حد و همچنین مسمومیت آب است. [ ۳] حساسیت دارویی از جمله آنافیلاکسی نیز محتمل است. [ ۳]
حضور طبیعی اکسی توسین در بدن انسان نخستین بار در سال ۱۹۰۶ کشف شد. [ ۵] [ ۶] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. [ ۷]
از تزریق آهسته داخل وریدی اکسی توسین برای القای زایمان و پیشبرد از زایمان ( در صورت کندی روند زایمان ) در صورت شکست تست استرس انقباضی استفاده می شود. هنوز معلوم نیست که مصرف دوزهای بیشتر از حد استاندارد، برای القای زایمان بهتر است یا یا خیر، است یا خیر مشخص نیست. اکسی توسین تا حد زیادی جایگزین ارگومترین به عنوان داروی اصلی برای افزایش تُن رحم در خونریزی های حاد پس از زایمان شده است. اکسی توسین همچنین در دام پزشکی برای تسهیل زایمان و تحریک ترشح شیر استفاده می شود.
داروی توکولیتیک آتوسیبان، آنتاگونیست گیرنده اکسی توسین است و در بسیاری از کشورها جهت جلوگیری از زایمان زودرس بین هفته های ۲۴ تا ۳۳ بارداری تأیید شده است. این دارو عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهایی مانند ریتودرین، سالبوتامول و تربوتالین دارد که قبلاً برای این منظور استفاده می شدند. [ ۸]

اُکْسی توسین (oxytocin)
هورمونی که در اواخر حاملگی ترشح، و با تحریک زهدان باعث شروع و تداوم زایمان می شود. این هورمون پس از زایمان نیز با انقباض ماهیچۀ زهدان باعث کاهش خونروش از محل اتصال جفت است. تزریق داخل وریدی این هورمون به منظور تحریک شروع زایمان، بهبود انقباضات زهدان، و مهار خونروش پس از زایمان کاربرد دارد. این هورمون در دورۀ شیردهی هم ترشح می شود. افشانۀ اکسی توسین در بینی، چند دقیقه پیش از شیردهی، ترشح شیر را افزایش می دهد. این هورمون از غدۀ هیپوفیز ترشح می شود. در پستانداران، اکسی توسین در آغاز روابط جنسی، حتی در مرحلۀ جفت گیری و زایمان، آزاد می شود. این بدان معنی است که اکسی توسین جز در ایجاد رابطۀ بین مادر و نوزاد در برقراری سایر روابط هم دخالت دارد. در سال ۲۰۰۰، پژوهشگران امریکایی نقش این هورمون را در روابط موش های نری که دستکاری ژنتیکی شده بودند تا اکسی توسین تولید نکنند، ثابت کردند. آن ها دریافتند این موش ها هیچ خاطره ای از موش های ماده ای که قبلاً با آن ها مواجه شده بودند، ندارند و به این نتیجه رسیدند که نقش اکسی توسین در حافظۀ اجتماعی حیاتی است. این موش ها هیچ علامت دیگری از اختلال حافظه نداشتند.