(Axel Honneth (۱۹۴۹
فیلسوف آلمانی. در دانشگاه های فرانکفورت و کلمبیا تدریس می کند و همچنین مدیر انجمن پژوهش های اجتماعی در فرانکفورت است؛ انجمنی که به عنوان مهد مکتب_فرانکفورت شناخته می شود. هونت در بُن، بوخوم، برلین و مونیخ زیر نظر یورگن_هابرماس تحصیل کرد. بعد از تحصیل در دانشگاه آزاد برلین به نیویورک رفت و در دانشگاه نیواسکول آموزش دید. سپس در سال 1996 به آلمان برگشت و در دانشگاهفرانکفورت مشغول به کار شد.
عمده ی فعالیت فلسفی هونت معطوف بهفلسفه ی سیاسی – اجتماعی و نیز فلسفه ی اخلاق است. مسئله ی «بازشناسی» که همان طلب عزت و احترام و بازشناخته شدنبه خوبی دیده می شود و او آن را از هگل به وام گرفته است، نقش مهمی در پروژه ی فکری هونِت دارد. او بر این باور است که «تقلا و کشمکش» برای به دست آوردن «بازشناسی»، نقش مهمی در سیاست ورزی برابری طلبانه بازی می کند. همچنین،وی برنقش مهمی تأکید می کندکه کشمکش ما برای «بازشناسی» (همان چیزی که در طلب عشق، احترام،عزت و رسمیت یافتن جلوه می کند) می تواند و باید در سیاست ورزی برابری طلبانه ایفا کند. هونت در اولین اثر مهمش با عنوان نقد قدرت، به بررسی و تشریح شباهت های عمده میانِ مکتب فرانکفورت و اندیشه های میشل_فوکو می پردازد. تأثیرپذیری او از هگل در آثار بعدی اش مشهود است.
به طور کلی، هونت به دنبال آن است که معنا و مقصودی نو به سنت سوسیالیستی بدهد. برای مثال، اوعقیده دارد سوسیالیست ها باید از تصویر تمامیت خواهی که مارکس در سرمایه تصویر کرده عبور کنند و این عقیده را که «سرمایه داری به دست طبقه ی کارگر نابود خواهد شد» کنار بگذارند. علاوه بر این، به زعم او سوسیالیستها باید بپذیرند که حتی در صورت شکل گیری یک جامعه ی سوسیالیستی از دل سرمایه داری، آن ها همچنان ملزم و نیازمند به همان سازوکارهای بازار خواهند بود کهدر عصر لیبرال تحقق یافته اند . علاوه بر اینها، جامعه ی سوسیالیستی باید به استقبال تکثر موجود در جامعه برود و به دنبال حذف آن و یکپارچه کردن جامعه نباشد. هونت تشریح می کند که ایده ی انقلاب به مثابه انقطاع کامل از نظم جاری و سرآغاز ساخت آرمان شهری یگانه، راهگشای وضع موجود نیست و به جای آن، سوسیالیسم باید به عنوان تکلیفی همیشگی فهم شود که همواره در حوزه ی اجتماعی حاضر است.
منبع:
http://tarjomaan.com/barresi_ketab/8602/
فیلسوف آلمانی. در دانشگاه های فرانکفورت و کلمبیا تدریس می کند و همچنین مدیر انجمن پژوهش های اجتماعی در فرانکفورت است؛ انجمنی که به عنوان مهد مکتب_فرانکفورت شناخته می شود. هونت در بُن، بوخوم، برلین و مونیخ زیر نظر یورگن_هابرماس تحصیل کرد. بعد از تحصیل در دانشگاه آزاد برلین به نیویورک رفت و در دانشگاه نیواسکول آموزش دید. سپس در سال 1996 به آلمان برگشت و در دانشگاهفرانکفورت مشغول به کار شد.
عمده ی فعالیت فلسفی هونت معطوف بهفلسفه ی سیاسی – اجتماعی و نیز فلسفه ی اخلاق است. مسئله ی «بازشناسی» که همان طلب عزت و احترام و بازشناخته شدنبه خوبی دیده می شود و او آن را از هگل به وام گرفته است، نقش مهمی در پروژه ی فکری هونِت دارد. او بر این باور است که «تقلا و کشمکش» برای به دست آوردن «بازشناسی»، نقش مهمی در سیاست ورزی برابری طلبانه بازی می کند. همچنین،وی برنقش مهمی تأکید می کندکه کشمکش ما برای «بازشناسی» (همان چیزی که در طلب عشق، احترام،عزت و رسمیت یافتن جلوه می کند) می تواند و باید در سیاست ورزی برابری طلبانه ایفا کند. هونت در اولین اثر مهمش با عنوان نقد قدرت، به بررسی و تشریح شباهت های عمده میانِ مکتب فرانکفورت و اندیشه های میشل_فوکو می پردازد. تأثیرپذیری او از هگل در آثار بعدی اش مشهود است.
به طور کلی، هونت به دنبال آن است که معنا و مقصودی نو به سنت سوسیالیستی بدهد. برای مثال، اوعقیده دارد سوسیالیست ها باید از تصویر تمامیت خواهی که مارکس در سرمایه تصویر کرده عبور کنند و این عقیده را که «سرمایه داری به دست طبقه ی کارگر نابود خواهد شد» کنار بگذارند. علاوه بر این، به زعم او سوسیالیستها باید بپذیرند که حتی در صورت شکل گیری یک جامعه ی سوسیالیستی از دل سرمایه داری، آن ها همچنان ملزم و نیازمند به همان سازوکارهای بازار خواهند بود کهدر عصر لیبرال تحقق یافته اند . علاوه بر اینها، جامعه ی سوسیالیستی باید به استقبال تکثر موجود در جامعه برود و به دنبال حذف آن و یکپارچه کردن جامعه نباشد. هونت تشریح می کند که ایده ی انقلاب به مثابه انقطاع کامل از نظم جاری و سرآغاز ساخت آرمان شهری یگانه، راهگشای وضع موجود نیست و به جای آن، سوسیالیسم باید به عنوان تکلیفی همیشگی فهم شود که همواره در حوزه ی اجتماعی حاضر است.
منبع:
http://tarjomaan.com/barresi_ketab/8602/
wikijoo: اکسل_هونت
