اکستروژن پلاستیک ( به انگلیسی: Plastics Extrusion ) روشی رایج برای شکل دهی پروفیل ها از مواد پلاستیکی است. ماده خام پلاستیک توسط مارپیچ به جلو رانده میشود المنتهای گرمایشی دور محفظه مارپیچ موجب گرم شدن و ذوب شدن مواد شده و به مواد را بصورت مذاب به حرکت در می آورد. این فرایند، فرایندی پیوسته بوده و در نتیجه می تواند قطعات را در طول های زیاد تولید کند که برای تولید قطعاتی مثل لوله و واشر ایده آل است. با این حال در اکثر مواقع قطعه اکستروژن شده به طول های کمتر بریده می شود. نخستین اکسترودرها در بین سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ اختراع شدند. در سال ۱۹۳۷ یک دستگاه اکسترودر توسط ورنون ای روویل اختراع شد که عملکردی بسیار مشابه به اکسترودر های پلاستیک امروزی داشت و می توان آن را نخستین نمونه موفق از این سری از ماشین ها دانست.
برعکس قالب گیری تزریقی که فرایند، قطعات یک شکل و جداگانه تولید می کند، در اکستروژن یک قطعه با طول زیاد و سطح مقطع یکسان شکل می گیرد. این سطح مقطع پروفیل نام دارد. برای مثال می توان به شیلنگ و میله پرده به عنوان قطعات ساخته شده در این فرایند اشاره کرد. یک موتور الکتریکی همراه با یک درایو هیدرولیک به طور پیوسته یک پیچ واقع در لوله دستگاه را می چرخاند. ذرات پلاستیک درون دهانه دستگاه اکستروژن وارد شده و به سمت پیچ کشیده می شوند. لوله و پیچ توسط المنت های خارجی گرم می شوند. همان طور که ذرات پلاستیک در راستای پیچ حرکت می کنند، ذوب شده و با فشار، به قالب که در انتهای لوله دستگاه قرار دارد، وارد می شود. این قالب دارای سطح مقطع پروفیل مورد نظر است.
اکسترودرها را می توان به دو نوع کلی تک مارپیچ و دو مارپیچ تقسیم بندی کرد.
اکسترودرهای تک مارپیچ انعطاف پذیری بالایی دارند و تجزیه تحلیل درون آن ها ساده تر است. در اینجا اجزاء اکسترودر و مکانیزم عملکرد آن به صورت مختصر توضیح داده می شود:
اگر خوراک ورودی به اکسترودر به شکل گرانول یا پودر باشد، درست بعد از قیف نیاز به یک قسمت به نام ناحیه تغذیه است که در آن به مواد گرما داده می شود تا به حالت مذاب در آیند. به این اکسترودرها Plasticating Extruder می گویند؛ ولی اگر خوراک ورودی به اکسترودر به عنوان مثال از یک رآکتور پلیمریزاسیون تأمین شود و خوراک به صورت مذاب باشد در این صورت در روی پیچ دیگر نیازی به ناحیه تغذیه نیست و خوراک به طور مستقیم وارد ناحیه تراکم و فشردگی یا حتی ناحیه اختلاط می شود. به این نوع اکسترودر Melt Extruder می گویند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرعکس قالب گیری تزریقی که فرایند، قطعات یک شکل و جداگانه تولید می کند، در اکستروژن یک قطعه با طول زیاد و سطح مقطع یکسان شکل می گیرد. این سطح مقطع پروفیل نام دارد. برای مثال می توان به شیلنگ و میله پرده به عنوان قطعات ساخته شده در این فرایند اشاره کرد. یک موتور الکتریکی همراه با یک درایو هیدرولیک به طور پیوسته یک پیچ واقع در لوله دستگاه را می چرخاند. ذرات پلاستیک درون دهانه دستگاه اکستروژن وارد شده و به سمت پیچ کشیده می شوند. لوله و پیچ توسط المنت های خارجی گرم می شوند. همان طور که ذرات پلاستیک در راستای پیچ حرکت می کنند، ذوب شده و با فشار، به قالب که در انتهای لوله دستگاه قرار دارد، وارد می شود. این قالب دارای سطح مقطع پروفیل مورد نظر است.
اکسترودرها را می توان به دو نوع کلی تک مارپیچ و دو مارپیچ تقسیم بندی کرد.
اکسترودرهای تک مارپیچ انعطاف پذیری بالایی دارند و تجزیه تحلیل درون آن ها ساده تر است. در اینجا اجزاء اکسترودر و مکانیزم عملکرد آن به صورت مختصر توضیح داده می شود:
اگر خوراک ورودی به اکسترودر به شکل گرانول یا پودر باشد، درست بعد از قیف نیاز به یک قسمت به نام ناحیه تغذیه است که در آن به مواد گرما داده می شود تا به حالت مذاب در آیند. به این اکسترودرها Plasticating Extruder می گویند؛ ولی اگر خوراک ورودی به اکسترودر به عنوان مثال از یک رآکتور پلیمریزاسیون تأمین شود و خوراک به صورت مذاب باشد در این صورت در روی پیچ دیگر نیازی به ناحیه تغذیه نیست و خوراک به طور مستقیم وارد ناحیه تراکم و فشردگی یا حتی ناحیه اختلاط می شود. به این نوع اکسترودر Melt Extruder می گویند.
wiki: اکستروژن پلاستیک