اکسایش اوپناور ( به انگلیسی: Oppenauer oxidation ) ، که به نام روپرت ویکتور اوپناور نامگذاری شده است، [ ۱] یک روش ملایم برای اکسایش انتخابی الکل های نوع دوم به کتون ها است.
این واکنش برعکس کاهش میروین–پوندورف–ورلی است. [ ۲] الکل با آلومینیوم ایزوپروپوکسید در استون اضافی اکسید می شود. به این ترتیب تعادل به سمت محصول تغییر می کند.
اکسایش برای الکل های نوع دوم بسیار انتخابی است و سایر گروه های عاملی حساس مانند آمین ها و سولفیدها را اکسید نمی کند. [ ۳] اگرچه الکل های نوع اول را می توان تحت شرایط اوپناور اکسید کرد، الکل های نوع اول به ندرت با این روش اکسید می شوند و دلیل آن تراکم آلدولی رقابتی محصولات آلدهیدی است. اکسایش اوپناور هنوز برای اکسایش بسترهای حساس به اسید استفاده می شود. این روش تا حد زیادی با روش های اکسایش مبتنی بر کرومات ها ( مانند پیریدینیوم کلروکرومات ) یا دی متیل سولفوکسید ( مثلاً اکسایش سوورن ) یا اکسایش دس–مارتین جایگزین شده است و دلیل آن استفاده از واکنشگرهای نسبتاً ملایم و غیر سمی ( مثلاً واکنش در مخلوط استون/بنزن ) در این واکنش ها است. اکسایش اوپناور معمولاً در فرآیندهای مختلف صنعتی مانند سنتز استروئیدها، هورمون ها، آلکالوئیدها، ترپن ها و دیگر ترکیبات استفاده می شود.
در مرحله اول این سازوکار، الکل ( ۱ ) با آلومینیوم کوئوردینه می شود و یک کمپلکس ( ۳ ) تشکیل می دهد، سپس در مرحله دوم توسط یک یون آلکوکسید ( ۴ ) پروتون زدایی می شود و یک آلکوکسید حد واسط تولید می کند ( ۵ ) . در مرحله سوم، هم استون اکسیدان ( ۷ ) و هم الکل بستر به آلومینیوم متصل می شوند. استون با آلومینیوم کوئوردینه می شود که آن را برای انتقال هیدرید از آلکوکسید فعال می کند. هیدریدِ کاتالیز شده با آلومینیوم، از کربن آلفای الکل به کربنِ کربونیلِ استون، طی یک حالت حالت گذار شش عضوی جابجا می شود ( ۸ ) . کتون مورد نظر ( ۹ ) پس از انتقال هیدرید تشکیل می شود. [ ۴]
یکی از مزایای اکسایش اوپناور استفاده از واکنشگرهای نسبتاً ارزان و غیر سمی است. شرایط واکنش ملایم و آرام است زیرا بسترها معمولاً در مخلوط های استون/بنزن گرم می شوند. یکی دیگر از مزایای اکسایش اوپناور که آن را بر سایر روش های اکسایش مانند پیریدینیوم کلروکرومات ( PCC ) و پریدینان دس–مارتین منحصر به فرد می کند این است که الکل های نوع دوم بسیار سریعتر از الکل های نوع اول اکسید می شوند، بنابراین می توان به نوعی شیمی گزینی دست یافت. علاوه بر این، هیچ اکسایش بیش از حدی بر روی آلدهیدها که منجر به تبدیل آن ها به کربوکسیلیک اسید شوند، صورت نمی گیرد. این بر خلاف روش های اکسایش دیگر مانند اکسایش جونز است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین واکنش برعکس کاهش میروین–پوندورف–ورلی است. [ ۲] الکل با آلومینیوم ایزوپروپوکسید در استون اضافی اکسید می شود. به این ترتیب تعادل به سمت محصول تغییر می کند.
اکسایش برای الکل های نوع دوم بسیار انتخابی است و سایر گروه های عاملی حساس مانند آمین ها و سولفیدها را اکسید نمی کند. [ ۳] اگرچه الکل های نوع اول را می توان تحت شرایط اوپناور اکسید کرد، الکل های نوع اول به ندرت با این روش اکسید می شوند و دلیل آن تراکم آلدولی رقابتی محصولات آلدهیدی است. اکسایش اوپناور هنوز برای اکسایش بسترهای حساس به اسید استفاده می شود. این روش تا حد زیادی با روش های اکسایش مبتنی بر کرومات ها ( مانند پیریدینیوم کلروکرومات ) یا دی متیل سولفوکسید ( مثلاً اکسایش سوورن ) یا اکسایش دس–مارتین جایگزین شده است و دلیل آن استفاده از واکنشگرهای نسبتاً ملایم و غیر سمی ( مثلاً واکنش در مخلوط استون/بنزن ) در این واکنش ها است. اکسایش اوپناور معمولاً در فرآیندهای مختلف صنعتی مانند سنتز استروئیدها، هورمون ها، آلکالوئیدها، ترپن ها و دیگر ترکیبات استفاده می شود.
در مرحله اول این سازوکار، الکل ( ۱ ) با آلومینیوم کوئوردینه می شود و یک کمپلکس ( ۳ ) تشکیل می دهد، سپس در مرحله دوم توسط یک یون آلکوکسید ( ۴ ) پروتون زدایی می شود و یک آلکوکسید حد واسط تولید می کند ( ۵ ) . در مرحله سوم، هم استون اکسیدان ( ۷ ) و هم الکل بستر به آلومینیوم متصل می شوند. استون با آلومینیوم کوئوردینه می شود که آن را برای انتقال هیدرید از آلکوکسید فعال می کند. هیدریدِ کاتالیز شده با آلومینیوم، از کربن آلفای الکل به کربنِ کربونیلِ استون، طی یک حالت حالت گذار شش عضوی جابجا می شود ( ۸ ) . کتون مورد نظر ( ۹ ) پس از انتقال هیدرید تشکیل می شود. [ ۴]
یکی از مزایای اکسایش اوپناور استفاده از واکنشگرهای نسبتاً ارزان و غیر سمی است. شرایط واکنش ملایم و آرام است زیرا بسترها معمولاً در مخلوط های استون/بنزن گرم می شوند. یکی دیگر از مزایای اکسایش اوپناور که آن را بر سایر روش های اکسایش مانند پیریدینیوم کلروکرومات ( PCC ) و پریدینان دس–مارتین منحصر به فرد می کند این است که الکل های نوع دوم بسیار سریعتر از الکل های نوع اول اکسید می شوند، بنابراین می توان به نوعی شیمی گزینی دست یافت. علاوه بر این، هیچ اکسایش بیش از حدی بر روی آلدهیدها که منجر به تبدیل آن ها به کربوکسیلیک اسید شوند، صورت نمی گیرد. این بر خلاف روش های اکسایش دیگر مانند اکسایش جونز است. [ ۵]
wiki: اکسایش اوپناور