اکراس
لغت نامه دهخدا
اکراس. [ اِ ] ( ع مص ) با کرس شدن ستور. || در کرس درآوردن بزغالگان را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). || سرگین پر شدن خانه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). پر شدن خانه از سرگین. ( ناظم الاطباء ). سرگین و بول فراهم آمدن در سرای و درغیر آن. ( تاج المصادر بیهقی ). سرگین و بول با هم آمدن در سرای یعنی بر هم نشستن. ( دهار ). || به سرگین آلوده شدن چهارپایان. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید