[ویکی نور] اکذوبه تحریف القرآن بین الشیعه و السنه. أکذوبة تحریف القرآن بین الشیعة و السنة تألیف رسول جعفریان، از جمله آثار معاصر در یکی از موضوعات مهم قرآنی است. در این اثر موضوع تحریف قرآن و استناد آن به شیعه مطرح و مورد نقد و رد قرار گرفته است.
کتاب مشتمل بر یک مقدمه و نه فصل است. شیوه نویسنده در پاسخ گویی به شبهات با استناد به آیات و روایات فریقین است.
نویسنده در مقدمه کتاب این چاپ از اثر را حاوی اضافات و اصلاحات جدید دانسته است. وی از راهنمایی های ارزشمند علامه سید جعفر مرتضی عاملی در راه نگارش این اثر تشکر کرده است.
در فصل اول کتاب ابتدا معنای لغوی و اصطلاحی تحریف ذکر شده است. نویسنده در ابتدا به نقل از مفردات راغب تحریف کلام را بیان آن به گونه ای می داند که دو احتمال متفاوت در آن امکان پذیر باشد. این نوع تحریف که تحریف معنوی است به طور مسلم در قرآن صورت گرفته است؛ از جمله این قبیل تحریف حمل آیات شریفه بر مفاهیمی غیر از مدلول اصلی خودشان است. در رابطه با تحریف در آیات و سوره ها معتقد است که در مورد این نوع از تحریف هم روایاتی وارد شده که بیشتر آن ها از طریق اهل سنت و تنها بخشی از طریق شیعه است البته این روایات مورد عمل مسلمانان نیست و جز عده ای از اخباری های شیعه و سنی آن ها را رد کرده اند؛ اما تحریف در کلمات به این معنی که بعضی از کلمات یا عبارت های قرآن کم شده باشد به طوری که با قرآن فعلی (که در دسترس مسلمانان قرار دارد) فرق داشته باشد از چیزهایی است که عامه مسلمانان، جز عده انگشت شماری، قبول ندارند.
در فصل دوم کتاب پس از بررسی معنای تحریف، براهین تحریف نشدن قرآن از خود قرآن و روایات بیان شده است. در رابطه با ادله قرآنی به دو آیه از جمله آیه 42 سوره فصلت استناد شده است: «لاَ یأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ»؛ «از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمیآید؛ چراکه از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است». علامه طباطبائی در استدلال به این آیه می فرماید: آمدن باطل به سوی قرآن، به این معنی است که باطل در آن، راه پیدا کند. یا بعضی از اجزاء آن یا همه اش از بین برود و باطل شود؛ به طوری که بعضی از حقائق و معارف حقه آن غیرحقه شود؛ و یا بعضی از احکام و شرایع و نیز توابع آن احکام از معارف اخلاقی و یا همه آنچه گفته شد لغو گردد به طوری که دیگر قابل عمل نباشد؛ بنابراین، این آیه کریمه، منکر ورود باطل به حریم قرآن است.
در فصل سوم براهین گردآوری قرآن در زمان پیامبر مورد بررسی قرار گرفته است. اهل سنت، روایاتی را نقل کرده اند مبنی بر اینکه بعضی از صحابه، قرآن را در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) جمع آوری نموده اند. برهان دیگر بر اینکه قرآن در زمان رسول الله(ص) گردآوری شده، گفتار عده ای از علماست که از آن جمله اند: حارث محاسبی، ابوشامه و محمد غزالی و صبحی صالح. پس وقتی که روشن شد جمع آوری اولیه در زمان خود پیامبر(ص) بوده و ابوبکر هم از روی همان استنساخ و کپی کرده است، تواتر آن در زمان پیامبر اکرم(ص) نیز ثابت می گردد و معقول نیست کسی خیال کند که بعدازاین قرآن تحریف شده است.
کتاب مشتمل بر یک مقدمه و نه فصل است. شیوه نویسنده در پاسخ گویی به شبهات با استناد به آیات و روایات فریقین است.
نویسنده در مقدمه کتاب این چاپ از اثر را حاوی اضافات و اصلاحات جدید دانسته است. وی از راهنمایی های ارزشمند علامه سید جعفر مرتضی عاملی در راه نگارش این اثر تشکر کرده است.
در فصل اول کتاب ابتدا معنای لغوی و اصطلاحی تحریف ذکر شده است. نویسنده در ابتدا به نقل از مفردات راغب تحریف کلام را بیان آن به گونه ای می داند که دو احتمال متفاوت در آن امکان پذیر باشد. این نوع تحریف که تحریف معنوی است به طور مسلم در قرآن صورت گرفته است؛ از جمله این قبیل تحریف حمل آیات شریفه بر مفاهیمی غیر از مدلول اصلی خودشان است. در رابطه با تحریف در آیات و سوره ها معتقد است که در مورد این نوع از تحریف هم روایاتی وارد شده که بیشتر آن ها از طریق اهل سنت و تنها بخشی از طریق شیعه است البته این روایات مورد عمل مسلمانان نیست و جز عده ای از اخباری های شیعه و سنی آن ها را رد کرده اند؛ اما تحریف در کلمات به این معنی که بعضی از کلمات یا عبارت های قرآن کم شده باشد به طوری که با قرآن فعلی (که در دسترس مسلمانان قرار دارد) فرق داشته باشد از چیزهایی است که عامه مسلمانان، جز عده انگشت شماری، قبول ندارند.
در فصل دوم کتاب پس از بررسی معنای تحریف، براهین تحریف نشدن قرآن از خود قرآن و روایات بیان شده است. در رابطه با ادله قرآنی به دو آیه از جمله آیه 42 سوره فصلت استناد شده است: «لاَ یأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ»؛ «از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمیآید؛ چراکه از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است». علامه طباطبائی در استدلال به این آیه می فرماید: آمدن باطل به سوی قرآن، به این معنی است که باطل در آن، راه پیدا کند. یا بعضی از اجزاء آن یا همه اش از بین برود و باطل شود؛ به طوری که بعضی از حقائق و معارف حقه آن غیرحقه شود؛ و یا بعضی از احکام و شرایع و نیز توابع آن احکام از معارف اخلاقی و یا همه آنچه گفته شد لغو گردد به طوری که دیگر قابل عمل نباشد؛ بنابراین، این آیه کریمه، منکر ورود باطل به حریم قرآن است.
در فصل سوم براهین گردآوری قرآن در زمان پیامبر مورد بررسی قرار گرفته است. اهل سنت، روایاتی را نقل کرده اند مبنی بر اینکه بعضی از صحابه، قرآن را در زمان پیامبر گرامی اسلام(ص) جمع آوری نموده اند. برهان دیگر بر اینکه قرآن در زمان رسول الله(ص) گردآوری شده، گفتار عده ای از علماست که از آن جمله اند: حارث محاسبی، ابوشامه و محمد غزالی و صبحی صالح. پس وقتی که روشن شد جمع آوری اولیه در زمان خود پیامبر(ص) بوده و ابوبکر هم از روی همان استنساخ و کپی کرده است، تواتر آن در زمان پیامبر اکرم(ص) نیز ثابت می گردد و معقول نیست کسی خیال کند که بعدازاین قرآن تحریف شده است.
wikinoor: أکذوبة_تحریف_القرآن_بین_الشیعة_و_السنة