اکتفا کردن. [ اِ ت ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بس دانستن. بسنده کردن به. قناعت کردن به. ( یادداشت مؤلف ) : از دوستان توقع ما ترک دشمنی است ما قانعیم گر به همین اکتفا کنند.
محسن تأثیر ( ازآنندراج ).
زخم دهان شکوه نمایان نمی شود مردم به قدر حاجت اگر اکتفا کنند.