اکتظاظ

لغت نامه دهخدا

اکتظاظ. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) رنجور گردیدن از امتلای طعام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پر شدن شکم. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پر شدن شکم از طعام به حدی که شخص توانایی نفس کشیدن نداشته باشد. ( از اقرب الموارد ). || پر شدن وادی از سیل. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( مؤید الفضلاء ). || پر شدن جامع ( مسجد بزرگ ) از مردم. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران