اکتسبت

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
کسب (۶۷ بار)

کاریکه برای جلب نفع یا دفع ضرر است (مجمع) کسب مال و علم، طلبیدن آن دو است، کسب اثم متحمل شدن به گناه و انجام دادن آن است. راغب گفته: کسب در آنچه شخص برای خود یا برای دیگری می‏کند، به کار رود لذا گاهی به دو مفعول متعدی شود مثل «کَسَبْتُ فُلاناً کَذا» ولی اکتساب در آن است که فقط که برای خود کسب کند پس هر اکتساب کسب است و هر کسبی اکتساب نیست. ناگفته نماند:کسب در کارهای خیر و شر هر دو به کار رفته ولی اکثر در عمل بداست. در آیه . و آیه . در کار خیر به کار رفته و در آیه . وغیره در کار بد و گناه آمده است. اکتساب: . طبرسی مابین کسب واکتساب فرقی قائل نیست. ایضاً قاموس و اقرب الموارد و در صحاح تصریح کرده که کسب و اکتساب هر دو به یک معنی اند. بنابرآنکه از راغب نقل شد اکتساب مخصوص به کسب انسان است برای خود. ولی این مطلب در آیات قابل پیاده شدن نیست، زیرا کسب و اکتساب در همه جا از قرآن در باره کسب انسان برای خویش است. زمخشری در باره آیه فوق گفته: چون در اکتساب مطاوعه هست آمدن اکتساب در عمل بد اشاره است که شر از مشتهیات نفس و نفس به آن منجذب است و چون در کار خیر این حالت نیست لذا کسب به کار رفته. المنار قول زمخشری را پسندیده ولی بعکس نقل می‏کند. نگارنده گوید: ظاهرا فرق مهمی میان کسب و اکتساب نباشد در کتب ادب نیز تصریح کرده‏اند که افتعل به معنی فعل می‏آید. اکتساب در قرآن در تحمل و کسب کار شر آمده چنانکه گذشت و نیز در کار نیک مثل .