اکبرشاه. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) جلال الدین اکبرشاه هندی پور همایونشاه از 963 هَ. ق. تا 1014 هَ. ق. در هندوستان سلطنت کرد. ( ناظم الاطباء ). پادشاه هندوستان متولد سال 949 متوفای 1014 سلطنت 964 تا 1014 از سلسله تیموریان هند. وی کشور خود را بیاری وزیر خویش ابوالفضل منظم کرد و توسعه بخشید و جلوس او مبدء «تاریخ اکبری » بشمار می رود. ( از فرهنگ فارسی معین ). نوه بابر از نسل تیمور و پسر همایونشاه بود و در چهارده سالگی به سلطنت هند رسید و لیاقت و درایت بیکران از خود نشان داد و ممالک گجرات ، بنگاله ، کشمیر و سند را بتصرف درآورد و سلطنت بزرگی تشکیل داد و شهرها و آبادیهای بیشماری بنیان نهاد. به زبان فارسی دلبستگی ویژه ای داشت و دستور داد همه کتابهای دینی و ادبی قدیم هند را به پارسی برگردانند. ابوالفضل صدر اعظم وی کتاب اکبرنامه را در شرح حال و خدمات وی تألیف کرد و به دستور او کتاب مکملی به نام «آئین اکبری » در اوضاع جغرافیایی هند نگارش یافت. آرامگاه با شکوه وی در قریه سکندره واقع در جوار اگره است که بوسیله پسرش سلیم شاه جهانگیر برپا شده است. ( از قاموس الاعلام ترکی ).
فرهنگ فارسی
جلال الدین اکبر شاه هندی پور همایونشاه از ۹۶۳ ق تا ۱٠۱۴ ق در هندوستان سلطنت کرد .
