اکارس
برابر پارسی: سَماروغ، غارچ
لغت نامه دهخدا
اکارس. [ اَ رِ ] ( اِ ) قسمی از سماروغ و قارچ که در جای نمناک و متعفن مانند زیر خمره شراب و جایی که پهن و سرگین ریخته باشند روید. ( ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( از برهان ). گیاهی است که آنرا به تازی کما خوانند. ( از تحفه حکیم مؤمن ) ( از فرهنگ سروری ). سماروغ. ( از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به سماروغ شود.
اکارس. [ اَ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ اَکراس. جج ِ کَرس. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ اکراس. ( منتهی الارب ). رجوع به اکراس و کرس شود. || اکارس القلائد؛ اذا ضمت بعضها الی بعض. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
سماروغ، قارچ
( اسم ) سماروغ قارچ
جمع اکراس 