( اکاءة ) اکاءة. [ اِ ءَ ] ( ع مص ) اراده کاری کردن و ناگهان بعلت رسیدن شخصی از آن ترسیدن و از اراده خود بازماندن و بددلی کردن. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اکاء شود.
