اژدهایان بهشت

اژدهایان بهشت عدن: گمانه زنی ها دربارهٔ فرگشت هوش انسان کتابی اثر کارل سیگن، اخترشناس و نویسنده آمریکایی است که برنده جایزه پولیتزر شده است. [ ۱] در این کتاب سیگن مباحث انسان شناسی، زیست شناسی فرگشتی، روانشناسی و علوم رایانه را با هم ترکیب می کند تا دورنمایی از چگونگی فرگشت هوشمندی انسان به دست آورد.
سیگن در جستجوی راهی برای اندازه گیری کمی هوش موجودات است. او ادعا می کند که نسبت جرم مغز به کل بدن معیار خوبی برای سنجیدن و مقایسه هوش جانداران مختلف است. همان طور که انسان بیشترین نسبت و بعد از او دلفین در جایگاه بعدی قرار دارد. از دیگر مسائلی که در کتاب به آن ها اشاره شده است می توان به فرگشت مغز ( با تاًکید بر عملکرد نئوکورتکس در مغز انسان ) دلیل فرگشتی خوابیدن و دیدن رؤیا، اثبات توانایی شامپانزه ها در استفاده از زبان اشاره، و دلیل ترس های درونی انسان و ساختن افسانه و داستان های خیالی. عنوان اژدهاهای بهشت عدن از این اندیشه وام گرفته شده که مجادله انسان های بدوی با موجودات درنده و به خصوص خزندگان مانند مار و تمساح منجر به ایجاد باورها و افسانه هایی در مورد اژدها شده است.
کتاب یک بسط و گسترش کلی از یک سخنرانی در بزرگداشت ژاکوب برونوفسکی در مورد فلسفه طبیعی بود که سیگن آن را در دانشگاه تورنتو ارائه داد. در قسمت دیباچه سیگن تز خود را ارائه می دهد که: ذهن پیامدی از آناتومی و فیزیولوژی اش است نه چیزی بیشتر. با ارجاع به آثار چارلز داروین و آلفرد راسل والاس.
در فصل دو او خلاصه ای از فرگشت گونه ها را از شروع مه بانگ تا شروع تمدن انسانی با کمک روزنگار کیهانی ارائه می دهد؛ که هر یک میلیارد سال با بیست چهار ساعت در روزنگار کیهانی تطابق دارد. [ ۲]