آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر ( ایرِنا - IRENA ) در سال ۲۰۰۹ برای ترویج استفاده و افزایش استفاده پایدار از همه اشکال انرژی تجدیدپذیر تأسیس شد. آسان کردن دسترسی به تمام اطلاعات مربوط به انرژی های تجدیدپذیر، از جمله اطلاعات فنی از دیگر وظایف ایرنا می باشد. اساسنامه این آژانس در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۱۰ به تصویب رسید. در ژوئن ۲۰۰۹، در جلسه کمیسیون مقدماتی، ابوظبی به عنوان مقر آژانس به طور موقت انتخاب شد.
... [مشاهده متن کامل]
ایرنا را می توان زاییده افکار هرمان شیر، نماینده مبارز آلمانی و از رهبران طرفداران انرژی های تجدیدپذیر دانست. وی تا زمان مرگش ( ۱۴ اکتبر ۲۰۱۰ میلادی ) رئیس یوروسولار ( EUROSOLAR ) ، انجمن اروپایی انرژی های تجدیدپذیر، واقع در آلمان و رئیس مجلس جهانی انرژی های تجدیدپذیر بود. شیر، این ایده را در سال ۱۹۹۰ مطرح کرد و از آن زمان برای محقق کردن این ایده تلاش کرده.
در سال ۲۰۰۲، این ایده او را به سالن های مجلس آلمان کشاند. در آن زمان، حزب سوسیال دموکرات و حزب سبز، ایرنا را به عنوان بخشی از اهداف سیاسی خود منظور کردند. این امر تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت، زمانی که دولت آلمان این ایده را پذیرفت و شروع به مذاکرات دوجانبه با کشورهای مختلف کرد تا بتواند آن را با موفقیت اجرا کند. اساسنامه تأسیس آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۸۷ ( ۲۳ اکتبر ۲۰۰۸ میلادی ) در شهر مادرید اسپانیا توسط ۵۱ کشور طی کنفرانس مقدماتی نهایی گردید. این اساسنامه در اولین نشست مقدماتی اعضا در شهر بن آلمان به امضای ۵۷ کشور از جمله ایران رسید. در دومین نشست مقدماتی این آژانس که در شرم الشیخ مصر برگزار شد، شهر مصدر در ابوظبی به عنوان مقر اصلی آژانس تعیین شد. مرکز فناوری و نوآوری در کشور آلمان و دفتر رابط آژانس با دیگر سازمان های فعال در زمینه انرژی های تجدیدپذیر نیز در اتریش مستقر خواهندشد. در نشست پنجم کمیسیون مقدماتی در آوریل ۲۰۱۱ کلیه قوانین و مقررات مورد بررسی و تصویب کشورهای عضو قرارگرفت و نهایتاً با برگزاری اولین نشست مجمع، کلیه فعالیت های کمیسیون به آژانس واگذار گردید و با موافقت اکثریت کشورهای عضو عدنان امین به عنوان مدیرکل آژانس معرفی گردید.
تا تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۱۱ ، ۱۴۸ کشور و اتحادیه اروپا اساسنامه ایرنا را امضا کرده اند. از این میان ۶۶ کشور اساسنامه آژانس را در مجلس خود به تصویب رسانده اند. از زمان برگزاری اولین نشست مجمع آژانس در آوریل ۲۰۱۱ تنها کشورهای عضوی که اساسنامه را به تصویب مجلس کشور متبوع خود رسانده اند به عنوان عضو دائم و دارای حق رای شناخته می شوند و سایر کشورها تنها به عنوان ناظر و بدون حق رای امکان شرکت در جلسات مجمع را دارند. وزارت نیرو و سازمان انرژیای نو ایران ( سانا ) به همراه نمایندگان وزارت امور خارجه به نمایندگی از ایران در جلسات و تصمیم گیری ها حضور دارند.
... [مشاهده متن کامل]
ایرنا را می توان زاییده افکار هرمان شیر، نماینده مبارز آلمانی و از رهبران طرفداران انرژی های تجدیدپذیر دانست. وی تا زمان مرگش ( ۱۴ اکتبر ۲۰۱۰ میلادی ) رئیس یوروسولار ( EUROSOLAR ) ، انجمن اروپایی انرژی های تجدیدپذیر، واقع در آلمان و رئیس مجلس جهانی انرژی های تجدیدپذیر بود. شیر، این ایده را در سال ۱۹۹۰ مطرح کرد و از آن زمان برای محقق کردن این ایده تلاش کرده.
در سال ۲۰۰۲، این ایده او را به سالن های مجلس آلمان کشاند. در آن زمان، حزب سوسیال دموکرات و حزب سبز، ایرنا را به عنوان بخشی از اهداف سیاسی خود منظور کردند. این امر تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت، زمانی که دولت آلمان این ایده را پذیرفت و شروع به مذاکرات دوجانبه با کشورهای مختلف کرد تا بتواند آن را با موفقیت اجرا کند. اساسنامه تأسیس آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۸۷ ( ۲۳ اکتبر ۲۰۰۸ میلادی ) در شهر مادرید اسپانیا توسط ۵۱ کشور طی کنفرانس مقدماتی نهایی گردید. این اساسنامه در اولین نشست مقدماتی اعضا در شهر بن آلمان به امضای ۵۷ کشور از جمله ایران رسید. در دومین نشست مقدماتی این آژانس که در شرم الشیخ مصر برگزار شد، شهر مصدر در ابوظبی به عنوان مقر اصلی آژانس تعیین شد. مرکز فناوری و نوآوری در کشور آلمان و دفتر رابط آژانس با دیگر سازمان های فعال در زمینه انرژی های تجدیدپذیر نیز در اتریش مستقر خواهندشد. در نشست پنجم کمیسیون مقدماتی در آوریل ۲۰۱۱ کلیه قوانین و مقررات مورد بررسی و تصویب کشورهای عضو قرارگرفت و نهایتاً با برگزاری اولین نشست مجمع، کلیه فعالیت های کمیسیون به آژانس واگذار گردید و با موافقت اکثریت کشورهای عضو عدنان امین به عنوان مدیرکل آژانس معرفی گردید.
تا تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۱۱ ، ۱۴۸ کشور و اتحادیه اروپا اساسنامه ایرنا را امضا کرده اند. از این میان ۶۶ کشور اساسنامه آژانس را در مجلس خود به تصویب رسانده اند. از زمان برگزاری اولین نشست مجمع آژانس در آوریل ۲۰۱۱ تنها کشورهای عضوی که اساسنامه را به تصویب مجلس کشور متبوع خود رسانده اند به عنوان عضو دائم و دارای حق رای شناخته می شوند و سایر کشورها تنها به عنوان ناظر و بدون حق رای امکان شرکت در جلسات مجمع را دارند. وزارت نیرو و سازمان انرژیای نو ایران ( سانا ) به همراه نمایندگان وزارت امور خارجه به نمایندگی از ایران در جلسات و تصمیم گیری ها حضور دارند.