اپیگلوت

اپی گلوت یا برچاکنای[ ۱] ( به انگلیسی: Epiglottis ) دریچه ای برگی شکل در گلو است که از ورود غذا و آب به نای و ریه ها جلوگیری می کند. [ ۲] این دریچه در طول تنفس باز می ماند و به هوا اجازه ورود به حنجره را می دهد. [ ۳] در حین بلع، برای جلوگیری از آسپیراسیون ریوی ( انسداد مجرای هوا ) در نتیجه ورود غذا، بسته می شود. [ ۲] اپی گلوت سبب به مایعات یا غذای بلعیده شده کمک می کند که در امتداد مری به سمت معده حرکت کنند. [ ۳]
اپی گلوت از غضروفِ پوشیده شده با یک غشای مخاطی ساخته شده است که به ورودی حنجره متصل است. این دریچه به سمت بالا و عقب در پشت زبان و امتداد استخوان هیوئید قرار دارد. [ ۲] [ ۴]
اپی گلوت ممکن است دچار التهاب شود و اپی گلوتیت را ایجاد کند. [ ۵] این عارضه بیشتر به دلیل باکتری هموفیلوس آنفلوآنزا ایجاد می شود و به کمک واکسن قابل پیشگیری است. [ ۵] اختلال عملکرد این دریچه ممکن است باعث استنشاق غذا ( آسپیراسیون ) و ذات الریه یا انسداد راه هوایی شود. [ ۶] [ ۷] اپی گلوت همچنین بخش مهمی برای لوله گذاری تراشه است. [ ۸]

اِپیگْلوت (epiglottis)
زبانۀ کوچکی واقع در پشت قاعدۀ زبان پستانداران۱. این اندام هنگام بلع انتهای نای۲ را مسدود می کند و از ورود غذا به نای و خفگی جلوگیری می کند. عمل اپیگلوت فرآیند انعکاسی۳ بسیار پیچیده ای است که دو مرحله دارد. در مرحله اوّل، لقمۀ جویده شدۀ غذا به کمک زبان به طرف بالا و عقب دهان هدایت می گردد. این عمل با قطع تنفس و بسته شدن راه های بینی به دهان همراه است. در مرحلۀ دوم، اپیگلوت روی حنجره۴ قرار می گیرد و غذا به طرف پایین، به درون مری۵، رانده می شود.