اپیچاتپونگ ویراستاکول

(Apichatpong Weerasethakul (1970
کارگردان و فیلمنامه نویس تایلندی. در آثارش عموماً رویکردی تجربی دارد و قواعد مرسوم سینما را به چالش می کشد. در بانکوک تایلند به دنیا آمد و پدر و مادرش هر دو پزشک بودند. در دانشگاه خون کان تایلند، معماری خواند و در سال آخر تحصیل، نخستین فیلم کوتاه خود را ساخت. سه سال بعد، به مدرسه ی هنر انستیتو شیکاگو رفت و کارشناسی ارشد فیلم سازی خود را از این مرکز دریافت کرد. در سال 2002، نخستین فیلم داستانی خود را با عنوان blissfully yours ساخت که برنده ی بخش نوعی نگاه در جشنواره ی کَن شد. این اثر درباره ی مهاجری غیرقانونی اهل میانمار است که در تایلند زندگی می کند و به دلیل یک عارضه ی پوستی شدید، مجبور به مراجعه نزد پزشک می شود. او تظاهر می کند که قادر به حرف زدن نیست تا تخلفش فاش نشود و در این بین، مشکلاتی بر سر راهش قرار می گیرند. اثر بعدی اش،بیماری گرمسیری (2004)، روایت گر سربازی است که در روستایی کوچک در تایلند دوران خدمتش را می گذراند. این اثر نیز برنده ی جایزه ی ویژه ی هیئت داوران جشنواره ی فیلم کن شد. سومین فیلم داستانی او،سندروم و یک قرن نام داشت و پخش آن در تایلند با مشکل مواجه شد،چرا که اداره ی سانسور این کشور خواستار حذف چهار صحنه از فیلم بود و ویراستاکول به این خواسته تن نداد. طی این سال ها، او فیلم های کوتاه بسیاری ساخت و چندین نمایشگاه و اینستالیشن برگزار کرد. شاخص ترین فیلم او، با عنوان عمو بونمی زندگی های گذشته اش را به خاطر می آورد، برنده ی نخل طلای کن شد و نیز در فهرست بلند نامزدان بهترین فیلم خارجی زبان اسکار قرار گرفت. این فیلم درباره ی پیرمردی است که به دلیل بیماری کلیه در آستانه ی مرگ قرار دارد. او تمامی خانواده اش را گرد هم آورده و به آن ها اطلاع داده که تا چند روز آینده از دنیا خواهد رفت. در این بین، روح همسر درگذشته اش بر او ظاهر می شود و سفری در طول زمان را به پیرمرد پیشنهاد می دهد و پیرمرد در طی این سفر، زندگی های قبلی خود را به یاد می آورد.
فیلم های ویراستاکول به دلیل رویکرد تجربی و زیر پا گذاشتن قواعد سینمای تجاری، معمولاً با استقبال عموم مخاطبان مواجه نمی شوند. با این حال، آثار وی برای دوست داران سینمای آوانگارد، همواره مورد توجه بوده است.