اپیمنیدس

اِپیمِنیدِس ( به یونانی: Ἐπιμενίδης ) ( ۶۰۰ پ. م. ) فرزند فایستیوس از مردمِ کنوسوس در کرت بود. نامِ پدرش در بعضی منابع، دوسیاداس و آگسارخوس نیز ذکر شده است. برخی وی را جزو فرزانگان هفت گانه یونان دانسته اند. [ ۱]
دیوگنس لائرتیوس در بابِ زندگیِ وی داستانی را شرح می دهد که از این قرار است:
«روزی پدرش او را به دنبال کشتی گمشده ای به بیرونِ از شهر فرستاد؛ اپیمنیدس هنگام عصر از جاده خارج شد و به غاری رفت و آن جا به مدت پنجاه سال خوابید. پس از این که بیدار شد به ادامهٔ جستجوی خود پرداخت، به گمان این که فقط مدت اندکی خوابیده است؛ و چون نتوانست آن را بیابد به مزرعه بازگشت و دید که همه چیز تغییر یافته و ملک از آنِ فرد دیگری است. سپس در حالی که کاملاً متحیر بود به شهر برگشت و هنگامی که می خواست وارد منزل خود شود با افرادی مواجه شد که می خواستند بدانند او کیست. عاقبت برادر جوان تر خود را، که اینک پیر شده بود، یافت و حقیقت را در مورد خود دانست. از این رو وی در تمام یونان مشهور شد و اعتقاد مردم بر این شد که وی نظرکردهٔ خدایان است. »
در مورد او گفته می شود که زمانی که آتن دچار طاعون شد، مردمان آتن، براساسِ توصیهٔ کاهن معبد دلفی، کشتی ای به دنبال اپیمنیدس فرستادند و او را به آتن آوردند تا شهر را تطهیر کند. اپیمنیدس نیز برای تطهیرِ شهر تعدادی گوسفند سیاه و سفید در شهر رها کرد، و گفت آنان را تعقیب کنند، و هرجا که گوسفندان به استراحت نشستند، همان جا برای خدایان قربانی کنند. مردم چنین کردند و طاعون متوقف شد.
در مورد مرگ اپیمنیدس گفته می شود اندک زمانی پس از بازگشت از آتن، درگذشته است. طول عمر وی را نیز به چند شکل روایت کرده اند. فلگون عمر وی را ۱۵۷ سال، کرتی ها ۲۹۹ سال و کسنوفانس کولوفونی ۱۵۴ سال ذکر کرده اند.
دیوگنس لائرتیوس در مورد آثار اپیمنیدس می گوید که وی شعری با نام «در بابِ میلاد کرتی ها و کوریبانت ها» و یک «تبارنامهٔ خدایان» نوشت که مجموعِ ابیاتِ آن ها ۵۰۰۰ بیت بوده است. همچنین وی شعری در مورد ساختنِ کشتی آرگون و سفر یاسون به کولخیس در ۶۵۰۰ بیت سروده بود. دیگر آثارِ وی، که منثور بوده اند، از این قرارند: «در بابِ قربانی ها و قانونِ اساسیِ مردمِ کرت» و «در بابِ مینوس و رادامانتوس».
نامه ای نیز از وی به سولون نقل شده:
«از اپیمنیدس به سولون دوست من، شجاع باش. زیرا اگر پیسیستراتوس زمانی به مردم آتن حمله کرده بود که آن ها برده بودند و قوانین نیکو نداشتند؛ تا ابد قدرت خود را از طریق برده کردن شهروندان استحکام می بخشید. اما در حال حاضر، او قصد دارد افرادی را مطیع و منقاد سازد که بزدل و ترسو نبوده؛ و با شرم و درد اخطار سولون را به یاد می آورند، و هرگز زیر بار حکومت جباری نخواند رفت. حتی اگر پیسیستراتوس خود بتواند بر شهر مسلط شود، گمان نکنم این قدرت در میان فرزندانش دوام یابد. زیرا نمی توان اسبابی مهیا کرد که بتواند افرادی را که در آزادی و تحت بهترین قوانین زیسته اند برده سازد. اما به جای این که به مسافرت های خود ادامه دهی، بدون سروصدا پیش من به کرت بیا. زیرا در اینجا سلطانی نیست که از او بترسی، و از طرفی می ترسم اگر حین مسافرت هایت در آن اطراف با دوستان وی مواجه شوی، به تو آسیبی رسد. »[ ۲]

اپیمنیدس (دهانه). اپیمنیدس یک دهانه برخوردی در ماه است.
این دهانه ۴ دهانه اقماری دارد. [ ۱]

اِپیمِنیدِس (قرن ۶پ م)(Epimenides)
شاعر و پیامبر کرتی۱، در فایستوس۲ زاده شد. سرگذشت او با افسانه های فراوان درآمیخته و معروف است که در حدود ۵۹۶پ م به دعوت سولون۳ به آتن رفت تا شهر را از طاعونی پاک کند که گفته می شد براثر قتل کولون۴ شیوع یافته بود. تصور می رود اپیمنیدس همان «پیامبری» است که سنت پل۵ در مکتوب خود به تیتوس۶ در عهد جدید۷ به او اشاره کرده است.