اپوکسی گرانیت ( به انگلیسی: Epoxy granite ) که به عنوان گرانیت مصنوعی نیز شناخته می شود، [ ۱] یک کامپوزیت با زمینه پلیمری است و مخلوطی از اپوکسی و گرانیت است که معمولاً به عنوان ماده اولیه جایگزین برای پایه های ماشین ابزار استفاده می شود. اپوکسی گرانیت به جای چدن و فولاد برای بهبود میرایی ارتعاش ، افزایش عمر ابزار، کاهش هزینه مونتاژ و در نتیجه ایجاد خواص بهتر برای تثبیت و نگهداری ماشین آلات استفاده می شود. [ ۲] [ ۳]
ماشین ابزار و سایر ماشین های با دقت بالا، برای عملکرد استاتیک و دینامیکی خود به سختی بالا، پایداری طولانی مدت و ویژگی های میرایی عالی مواد پایه شان متکی هستند. پرکاربردترین مصالح برای این سازه ها چدن، فولاد جوشی و گرانیت طبیعی است. به دلیل عدم پایداری طولانی مدت و خواص میرایی بسیار ضعیف، سازه های فولادی به ندرت در مواردی که به دقت بالایی نیاز دارد استفاده می شوند. چدن با کیفیت خوب که تنش زدایی و آنیل شده باشد، به ساختار پایداری ابعادی می بخشد و می تواند به اشکال پیچیده ریخته گری شود. اما برای تشکیل سطوح دقیق پس از ریخته گری نیاز به یک فرآیند ماشین کاری گران قیمت دارد. گرانیت طبیعی ظرفیت میرایی بالاتری نسبت به چدن دارد، اما مشابه چدن می تواند کار فشرده باشد که باعث گرانقیمت شدن ماشین کاری آن می شود. بازار سنتی گرانیت اپوکسی می تواند جایگزین آهن و فولاد در این کاربردها شود. [ ۴]
ریخته گری های گرانیتی دقیق با مخلوط کردن سنگدانه های گرانیتی ( که خرد، شسته و خشک می شوند ) با یک سیستم رزین اپوکسی در دمای محیط ( یعنی فرآیند پخت سرد ) تولید می شوند. همچنین می توان از پرکننده سنگدانه کوارتز نیز در ترکیب استفاده کرد. تراکم ارتعاشی در طول فرآیند قالب گیری، سنگدانه ها را محکم به هم می چسباند. اگر از الیاف و همچنین گرانیت استفاده شود، می توان خواص مکانیکی و ترمو - مکانیکی را بیش از پیش بهبود بخشید. [ ۵] [ ۶] رزین های دیگر علاوه بر اپوکسی نیز ممکن است به جای الیاف برای بهبود خواصی مانند جذب آب استفاده شود. [ ۷] اگر تخلخل کنترل شود، اثرات میرایی را می توان بیشتر بهبود بخشید. درج های رزوه دار، صفحات فولادی و لوله های خنک کننده را می توان در طول فرآیند ریخته گری، تولید کرد. برای دستیابی به درجه بالاتری از تطبیق پذیری، می توان ریل های خطی، راه های لغزنده روی زمین و پایه های موتور را تکثیر یا دوغاب کرد که این عمل نیاز به ماشین کاری پس از ریخته گری را از بین می برد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماشین ابزار و سایر ماشین های با دقت بالا، برای عملکرد استاتیک و دینامیکی خود به سختی بالا، پایداری طولانی مدت و ویژگی های میرایی عالی مواد پایه شان متکی هستند. پرکاربردترین مصالح برای این سازه ها چدن، فولاد جوشی و گرانیت طبیعی است. به دلیل عدم پایداری طولانی مدت و خواص میرایی بسیار ضعیف، سازه های فولادی به ندرت در مواردی که به دقت بالایی نیاز دارد استفاده می شوند. چدن با کیفیت خوب که تنش زدایی و آنیل شده باشد، به ساختار پایداری ابعادی می بخشد و می تواند به اشکال پیچیده ریخته گری شود. اما برای تشکیل سطوح دقیق پس از ریخته گری نیاز به یک فرآیند ماشین کاری گران قیمت دارد. گرانیت طبیعی ظرفیت میرایی بالاتری نسبت به چدن دارد، اما مشابه چدن می تواند کار فشرده باشد که باعث گرانقیمت شدن ماشین کاری آن می شود. بازار سنتی گرانیت اپوکسی می تواند جایگزین آهن و فولاد در این کاربردها شود. [ ۴]
ریخته گری های گرانیتی دقیق با مخلوط کردن سنگدانه های گرانیتی ( که خرد، شسته و خشک می شوند ) با یک سیستم رزین اپوکسی در دمای محیط ( یعنی فرآیند پخت سرد ) تولید می شوند. همچنین می توان از پرکننده سنگدانه کوارتز نیز در ترکیب استفاده کرد. تراکم ارتعاشی در طول فرآیند قالب گیری، سنگدانه ها را محکم به هم می چسباند. اگر از الیاف و همچنین گرانیت استفاده شود، می توان خواص مکانیکی و ترمو - مکانیکی را بیش از پیش بهبود بخشید. [ ۵] [ ۶] رزین های دیگر علاوه بر اپوکسی نیز ممکن است به جای الیاف برای بهبود خواصی مانند جذب آب استفاده شود. [ ۷] اگر تخلخل کنترل شود، اثرات میرایی را می توان بیشتر بهبود بخشید. درج های رزوه دار، صفحات فولادی و لوله های خنک کننده را می توان در طول فرآیند ریخته گری، تولید کرد. برای دستیابی به درجه بالاتری از تطبیق پذیری، می توان ریل های خطی، راه های لغزنده روی زمین و پایه های موتور را تکثیر یا دوغاب کرد که این عمل نیاز به ماشین کاری پس از ریخته گری را از بین می برد.
wiki: اپوکسی گرانیت