آپام نپات یا اَپام نپات ( آوانویسی: apām napāt ) که به نام بُرز ایزد نیز خوانده شده است، از ایزدان کهن در اساطیر مردمان هندواروپایی از جمله مردمان آریایی است. آپام نبات در وداها به معنای خدای آب ها آمده و در اوستا با عنوان فرزند آب ها یا نوه آب ها از وی یاد شده است. او ایزد آب های زمینی٬ رودها٬ دریاچه ها٬ دریاها و چاه هاست. او آب ها را پخش می کند ، نیرومند و بلندبالاست و دارندهٔ اسب تندروست.
... [مشاهده متن کامل]
آپام نبات یکی از سه خدای بزرگی است که لقب اهوره داشته و این خود گویای مقام اوست.
آپام نبات را ایزد آب ها خوانده اند و او را به عنوان سرچشمه آب های زمین ستایش کرده اند. یکی از القاب معروف این ایزد، همان برز ایزد است که در اوستا به شکل بِرِزانت به معنای بلندبالا آمده است.
با وجود اهمیت فراوان این ایزد در اعصار کهن، نقش او در گذر زمان، در برابر اردوی سور آناهیتا کمرنگ و کمرنگ تر می شود و نقش او کم کم به این ایزدبانو واگذار می شود.
در مورد این ایزد، در یشت ۸، بند ۳۴ می خوانیم که:
ای اسپنتمان زردشت! اپم نبات به همراهی باد چالاک و فر در آب آرام گزیده تا فروهر های پاکان را به هریک از مکان ها در جهان مادّی، حصه یی معین از آب تقسیم کند.
همچنین در زامیادیشت، اپام نبات چون ایزدی بلندبالا و دادرس دادخواهان یاد شده و به او صفت تیز اسب داده شده است. این اسب بر آن است که به فرّه یی که به دریای فراخ کرت گریخته، دست یابد. در بندهای ۵۱ و ۵۲ زامیادیشت می خوانیم:
فر به دریای فراخکرت جَست، آنگاه اپم نپات تیز اسب بی درنگ آن را دریافت. اپم نبات تیز اسب آرزوی داشتن آن نمود: این فرّ دست نیافتنی را من خواهم گرفت، از ته دریای ژرف. سرور بزرگوار، شهریار شیدور، اپم نبات تیز اسپ را می ستائیم، آن دلیر اجابت کنندهٔ استغاثه را. و آن کسی را که بشر را بیافرید، که بشر را ساخت و آن ایزد آب، اپام نپات را، که نیکو بشنود هر آن گاه که او را بستایند.
... [مشاهده متن کامل]
آپام نبات یکی از سه خدای بزرگی است که لقب اهوره داشته و این خود گویای مقام اوست.
آپام نبات را ایزد آب ها خوانده اند و او را به عنوان سرچشمه آب های زمین ستایش کرده اند. یکی از القاب معروف این ایزد، همان برز ایزد است که در اوستا به شکل بِرِزانت به معنای بلندبالا آمده است.
با وجود اهمیت فراوان این ایزد در اعصار کهن، نقش او در گذر زمان، در برابر اردوی سور آناهیتا کمرنگ و کمرنگ تر می شود و نقش او کم کم به این ایزدبانو واگذار می شود.
در مورد این ایزد، در یشت ۸، بند ۳۴ می خوانیم که:
ای اسپنتمان زردشت! اپم نبات به همراهی باد چالاک و فر در آب آرام گزیده تا فروهر های پاکان را به هریک از مکان ها در جهان مادّی، حصه یی معین از آب تقسیم کند.
همچنین در زامیادیشت، اپام نبات چون ایزدی بلندبالا و دادرس دادخواهان یاد شده و به او صفت تیز اسب داده شده است. این اسب بر آن است که به فرّه یی که به دریای فراخ کرت گریخته، دست یابد. در بندهای ۵۱ و ۵۲ زامیادیشت می خوانیم:
فر به دریای فراخکرت جَست، آنگاه اپم نپات تیز اسب بی درنگ آن را دریافت. اپم نبات تیز اسب آرزوی داشتن آن نمود: این فرّ دست نیافتنی را من خواهم گرفت، از ته دریای ژرف. سرور بزرگوار، شهریار شیدور، اپم نبات تیز اسپ را می ستائیم، آن دلیر اجابت کنندهٔ استغاثه را. و آن کسی را که بشر را بیافرید، که بشر را ساخت و آن ایزد آب، اپام نپات را، که نیکو بشنود هر آن گاه که او را بستایند.
