اپ تچن

پیشنهاد کاربران

بررسی واژگان " تَچَن، تَجَن" در زبانِ پارسی :
نخست اینکه واژه یِ " تَچَن:tačan" برآمده از تکواژهایِ اوستاییِ زیر است :
1 - " تَچَ :tača " بُن کُنونیِ ( praesens ) ریشه یِ اوستایی " تَک :tak" است که کُنیده واژه ( PPfP ) یِ آن، " تَختَ :taxta " بوده است. در زبانِ پارسیِ میانه نیز واژگانِ زیر را از این ریشه داریم :
...
[مشاهده متن کامل]

" تَز:taz" بُن کُنونیِ فعلِ " تَختَن:taxtan" می باشد که سببیِ ( Kausativ ) این فعل، " تاختن:tāxtan" با بُن کُنونی " تاز"می باشد؛ پس داریم :
1. 1 - " تَختَن/تَز - " ( ساده )
1. 2 - " تاختن/تاز - " ( سببی )
که در پارسیِ نو 1. 1 برابر با " تاختن/تاز - " است و 1. 2 نیز برابر با " تازانیدن/تازان - " است.
2 - پسوندِ کُناکیِ ( =فاعلی ) " ن/نَ " در زبانِ اوستایی که برابر با " - َ نده" در پارسیِ نو است.
. . . . . . . . . . . . . .
بنابراین " رود تَجَن" به چمِ " رودِ تازان، رود تازنده" است.
همچنین در زبانِ پارسی میانه واژه یِ " آپ تَچَن" به چمِ " تندآب، سیلاب" آمده است که به چم " آبِ تازان/آبِ تازنده" است.

آپ تَچَن= �ptachan سیلاب ( ریشه پهلوی )