اویْکِن، رودولف (۱۸۴۶ـ۱۹۲۶)(Eucken, Rudolf)
اویْکِن، رودولف
فیلسوف و نویسندۀ آلمانی و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات در ۱۹۰۸. واضع فلسفه ای موسوم به «عمل گرایی اخلاقی» بود؛ به موجب این فلسفه فرد، که متشکّل از روح و جسم است، بنابر اخلاق مکلّف است غرایز طبیعی خود را برای نیل به حیات معنوی مهار کند. به این منظور، هر انسانی باید خواست ها و دریافت های شهودی و حسّی خویش را تفسیر کند. اویکن بر این اساس بین روح و حواس انسان تمایز قائل می شود، درعین حال روح را در حکم ادراکی تلقّی می کند که تفسیرپذیر است. اویکن در آثارش به جای مذهب رسمی تاریخ و تجربۀ انسانی را لازمۀ دست یابی به حیات معنوی می داند. در آثارش، که انتقادی و نیز ایدالیستی است، از تاریخ، فلسفه، مذهب، و سیاست بهره می گیرد. برخی از آثار او عبارت اند از مسئلۀ حیات بشر از نظر متفکران بزرگ از افلاطون تا امروز(۱۸۹۰)، حقیقت مذهب(۱۹۰۱)، معنا و ارزش زندگی(۱۹۰۸)، و تحلیلی بر سوسیالیسم(۱۹۲۰). در کتاب اخیر، نظام سیاسی سوسیالیسم را مردود و محدودکنندۀ آزادیِ طبیعی، روحی، و فرهنگیِ انسان می داند. اویکن برای عرضۀ این فلسفۀ قوی و انسانی برندۀ جایزۀ نوبل شد. آثار دیگر او عبارت اند از جریان های معنوی امروز(۱۸۷۸) وتاریخ اصطلاحات فلسفی(۱۸۱۲). در دانشگاه های گوتینگن، و برلین و نزد اساتیدی چون ردولف هرمان لُتسهو فریدریش آدولف ترندلنبرک، فلسفه را فراگرفت. در فلسفۀ ارسطو و فلسفۀ متأخر تخصص یافت و استاد دانشگاه های بازل، سوئیس (۱۸۷۱ـ۱۸۷۴) و ینای آلمان (۱۸۷۴ـ۱۹۲۰) بود.
اویْکِن، رودولف
فیلسوف و نویسندۀ آلمانی و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات در ۱۹۰۸. واضع فلسفه ای موسوم به «عمل گرایی اخلاقی» بود؛ به موجب این فلسفه فرد، که متشکّل از روح و جسم است، بنابر اخلاق مکلّف است غرایز طبیعی خود را برای نیل به حیات معنوی مهار کند. به این منظور، هر انسانی باید خواست ها و دریافت های شهودی و حسّی خویش را تفسیر کند. اویکن بر این اساس بین روح و حواس انسان تمایز قائل می شود، درعین حال روح را در حکم ادراکی تلقّی می کند که تفسیرپذیر است. اویکن در آثارش به جای مذهب رسمی تاریخ و تجربۀ انسانی را لازمۀ دست یابی به حیات معنوی می داند. در آثارش، که انتقادی و نیز ایدالیستی است، از تاریخ، فلسفه، مذهب، و سیاست بهره می گیرد. برخی از آثار او عبارت اند از مسئلۀ حیات بشر از نظر متفکران بزرگ از افلاطون تا امروز(۱۸۹۰)، حقیقت مذهب(۱۹۰۱)، معنا و ارزش زندگی(۱۹۰۸)، و تحلیلی بر سوسیالیسم(۱۹۲۰). در کتاب اخیر، نظام سیاسی سوسیالیسم را مردود و محدودکنندۀ آزادیِ طبیعی، روحی، و فرهنگیِ انسان می داند. اویکن برای عرضۀ این فلسفۀ قوی و انسانی برندۀ جایزۀ نوبل شد. آثار دیگر او عبارت اند از جریان های معنوی امروز(۱۸۷۸) وتاریخ اصطلاحات فلسفی(۱۸۱۲). در دانشگاه های گوتینگن، و برلین و نزد اساتیدی چون ردولف هرمان لُتسهو فریدریش آدولف ترندلنبرک، فلسفه را فراگرفت. در فلسفۀ ارسطو و فلسفۀ متأخر تخصص یافت و استاد دانشگاه های بازل، سوئیس (۱۸۷۱ـ۱۸۷۴) و ینای آلمان (۱۸۷۴ـ۱۹۲۰) بود.
wikijoo: اویکن،_رودولف_(۱۸۴۶ـ۱۹۲۶)