اوینه

لغت نامه دهخدا

اوینه. [ اُ ی ْ ن َ ] ( اِ ) ذرع اهالی نمسه ( اتریش ) راگویند و معادل است با دوازده گره. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

ذرع اهالی نمسه را گویند

پیشنهاد کاربران

آوینه از ( آو ) بعلاوه ( وینه ) درست شده است آو همان آب است وینه در کردی به معنای مثل ومانند است
پس آوینه روی هم می شود ( مثل اب روشن )
اسم آیینه فارسی شده همین اسم است
آوین اسمی دخترانه وکردی است
خصوصیت آب وآینه این است که هردو روشن هستندوانسان خود رادرآنها می بیند.
اسم: آوینه ( دختر ) ( فارسی، اوستایی، پهلوی ) ( تلفظ: āvine ) ( فارسی: آوینا ) ( انگلیسی: avineh )
معنی: دختر پاک، بانویی که مثل آب زلال است، ( آوین، ـه ( پسوند نسبت ) ) ، منسوب به آوین، بانوی که مثل آب زلال و پاک است این اسم از آو یا ئاو که در زبان کردی به معنی آب و وینه یا وینا به معنی به مانند تشکیل شده است و ریشه اصلی این نام در زبان اوستایی و پهلوی از نام های دیرین و شیرین و پرمعنی است ودر آخر این که ئه وین در کردی به معنی عشق می باشد، بانویی که مثل آب زلال است مرکب از آو ( آب ) ین نسبت ـه تأنیث
...
[مشاهده متن کامل]

الگو
جرثومه
[کوردی] به معنی آیینه

بپرس