اویستا

میتوان گفت "آویستا" که به معنای "دانش" و "نور" است که در بسیاری از آموزه های اسلامی نیز بر آن تأکید شده است.
2. ارتباط با واژه نور:
در قرآن، خداوند به عنوان "نور السماوات و الارض" ( نور آسمان ها و زمین ) معرفی شده است. واژه "آویستا" را می توان به معنای "نور" و "روشنی" تفسیر کرد که این معنا در اسلام نیز جایگاه مهمی دارد.
3. محوریت حقیقت و عدالت:
دین اسلام به ویژه بر حقیقت و عدالت تأکید دارد. "آویستا" نمایانگر جستجو برای حقیقت و درک روشن است، همان طور که در اسلام بر پیروی از حقیقت و عدل تأکید شده است.
من این اسم دخترانه را خیلی دوست دارم و طبق تحقیقات بادرخواست از هوش مصنوعی در این زمینه به اصل این واژه پی بردم

بی‏گمان بهترین گواهی و پیشینه باید از خود سرودهای باستانی باشد. خوشبختانه‏ اینچنین نیز هست. یعنی واژه‏ی آویستا درخود سرودها ریشه و پیشینه دارد. ولی‏ کوچکترین نشانی از واژه‏ی اوستا در آن دیده نمیشود.
این ریشه‏ها و پیشینه‏ها، در فرهنگ آویستا از واژه‏ی ( وید ) که بمعنی دانستن‏ و دانش بدست آوردن است جدا میشود. واژه‏ای ( ویدا ) یا ( ودا ) نیز که بمعنی دانش‏ است. از همین ریشه میباشد.
در بخش واژه‏ی ( وید ) ، به واژه‏های ( ویستو، ویسته، ویستا ) برخورد میکنیم‏ که بمعنی داتش است.
پس از واژه‏ی ( وید ) که ریشه و سرچشمه است، میرسیم به واژه‏ای ( آوید ) که‏ بهمان معنی است. یعنی پیشاوند ( آ ) در جلوه واژه‏ی ( وید ) آمده و معنی آنرا رساتر و استوارتر میسازد.
در بخش واژه‏ی ( آوید ) ، شاخه‏های آویستم و آویستو را می‏بینیم که بمعنی دانش‏ یا بسوی دانش است.
از اینها که بگذریم، در بخش واژه‏ی ( آ ) از فرهنگ باستانی، واژه‏ی آویستی‏ را می‏بینیم که بمعنی دانش میباشد.
تا اینجا گواهی‏های آشکاری بود درباره واژه آویستا که بمعنی دانش یا دانشنامه‏ است. اکنون درباره‏ی واژه‏ی اوستا سخن میرانیم.
نیک پیداست که این واژه از دو تیکه‏ی ( ا ) و ( وستا ) پیوند یافته. همه میدانیم‏ که نشانی ( ا ) در جلو واژه‏ها بمعنی‏های ( نه، نا، بی ) میباشد. یعنی همان است که‏ در جلو واژه‏های امرداد و امشاسپندان دیده میشود. واژه‏ی وستا هم کوتاه‏شده ویستا میباشد که بمعنی دانش است و کمی جلوتر از این به آن برخورد کردیم.
با آنچه گفته شد، بر روشن‏بینان بخوبی آشکار است که واژه‏ی اوستا بمعنی بی - دانش یا بیدانشی خواهد بود و با نام سرودهای زردشت که براستی دانشنامه است‏ جور نخواهد آمد.
تا اینجا سخنان کوتاهی بود از خود فرهنگ آویستا درباره بی‏معنی بودن واژه‏ی اوستا و ارزشمند بودن واژه‏ای آویستا. اکنون کمی هم از سخنان پراکنده‏ در این باره میآوریم.
در برخی از کتابهای ارزنده، به واژه‏ی آویستا زیاد برخورد میکنیم، ولی بهتر این است که در اینجا از نوشته‏های دانشمندان کرد گواه بیاوریم.
کردها بر این اندیشه هستند که زردشت از میان آنها برخاسته و سرودهایش نیز با گویش کردی هورا می‏بوده و کتابش نیز آویستا نام داشته.
شادروان شیخ محمد قانع که از چامه‏سرایان کرد بوده، از کتاب زردشت بنام‏ آویستا یاد میکند و آنرا بزبان هورامی میداند - استاد گیومکریانی که از دانشمندان‏ نامی کردهای عراق است، در فرهنگ خود بنام فرهنگ مهاباد از کتاب آویستا نام‏ میبرد و میگوید کتابی است آسمانی بزبان کردی که برای زردشت پیغمبر فرود آمد - شیخ محمد خال استاد دانشکده‏ی سلیمانیه عراق که از دانشمندان بلندآوازه‏ی کردهای‏ آن سامان است، در فرهنگ خود بنام فرهنگ خال، از پیشینه‏ی زبان کردی سخن میراند و چنین میگوید:
سرچشمه‏ی کردی، زبان کهن مادی است که آویستای زردشت بآن زبان بوده - شیخ علاء الدین سجادی استاد دانشگاه بغداد که از دانشمندان بلند پایه‏ی کردهای آنسوی‏ مرز میباشد، در کتابی که بنام ( میثروی ادبی کردی - تاریخ ادبی کردی ) و بزبان کردی‏ است، از آئین زردشت و کتاب آویستا بدراز سخن میراند و میبالد به اینکه کردها بسیاری‏ از راه و روش آئین باستانی را نگاهداری کرده‏اند - رویهم رفته همه‏ی دانشمندان کرد، برابر شیوه‏ی گفت‏وگوی خود، واژه‏ی آویستا را به کار میبرند و آنرا بمعنی دانشنامه‏ میخوانند - امید است واژه‏شناسان در این باره از روی داد و دانش بررسی کنند و آنچه را که‏ راست است برگزینند و نگذارند چیز نادرست جای درست را بگیرد و بماند.

ا دمین عزیز این از یک منبع معتبر برداشته شده نوشته ی اورنگ مرادی. . . لطفا نام آویستا رو هم به اسامی نام ها اضافه کنید و برای ثبت در ثبت احوال اقدام کنید این نام بسیار زیبا و کهن و از پارسی اصیل هست🙏