اوژن دو ساووا ( فرانسوی: Eugène de Savoie, prince de Savoie - Carignan ؛ زاده ۱۸ اکتبر ۱۶۶۳ – درگذشته ۲۱ آوریل ۱۷۳۶ ) فیلدمارشال ارتش امپراتوری مقدس روم و دودمان هابسبورگ در طول قرن های ۱۷ و ۱۸ بود. او یکی از موفق ترین فرماندهان نظامی زمان خود بود و در دربار امپراتوری در وین به بالاترین مناصب دولتی رسید.
وی که در دربار لوئی چهاردهم فرانسه بزرگ شد، بر اساس رسوم دربار قرار بود به مقام کشیشی بگرود، اما در سن نوزده سالگی شغل نظامی را تعیین کرد. بر اساس فیزیک بدنی و تحمل ضعیف او و شاید به دلیل رسوایی مادرش الیمپ به اتهام مسموم کردن و جادوگری، او توسط شاه برای خدمت در ارتش فرانسه طرد شد. اوژن نیز به دربار هابسبورگ نقل مکان و به امپراتوری مقدس روم خدمت کرد.
اوژن در حرفه شش دهه ای خود، به سه امپراتور مقدس روم خدمت کرد: لئوپولد یکم، یوزف یکم و کارل ششم. اولین تجربیات او در نبرد وین در سال ۱۶۸۳ و پس از آن جنگ بزرگ عثمانی، قبل از خدمت در جنگ نه ساله، در کنار پسر عمویش، دوک ساووا، علیه عثمانی ها بود. شهرت وی با پیروزی قاطع در برابر عثمانی در نبرد زنتا در سال ۱۶۹۷ به دست آمد و او را در سراسر اروپا به شهرت رساند.
اوژن جایگاه خود را در طول جنگ جانشینی اسپانیا ارتقاء داد؛ مشارکت او با جان چرچیل پیروزی هایی را علیه فرانسوی ها در میدان های نبرد بلانهایم ( ۱۷۰۴ ) ، اودنرد ( ۱۷۰۸ ) و مالپلاک ( ۱۷۰۹ ) تضمین کرد. او در جنگ به عنوان فرمانده امپراتوری در شمال ایتالیا، به ویژه در نبرد تورین ( ۱۷۰۶ ) موفقیت بیشتری کسب کرد. تجدید خصومت ها علیه عثمانی در جنگ اتریشی - ترکی با پیروزی در نبردهای پترووارادین ( ۱۷۱۶ ) و رویارویی سرنوشت ساز در محاصره بلگراد در سال ۱۷۱۷، شهرت او را تثبیت کرد.
در اواخر دهه ۱۷۲۰، نفوذ اوژن و دیپلماسی ماهرانه او توانست متحدان قدرتمند امپراتور را در مبارزات خود با دودمان بوربون تضمین کند، اما در سال های آخر عمرش موفقیت کمتری به عنوان فرمانده کل ارتش داشت. آخرین درگیری او، جنگ جانشینی لهستان بود. اگرچه نظرات در مورد شخصیت او متفاوت است، اما هیچ اختلافی در مورد دستاوردهای بزرگ او وجود ندارد: او به نجات امپراتوری هابسبورگ از تسخیر فرانسه کمک کرد، نیروی عثمانی به سمت غرب را شکست داد و مناطقی را که برای یک قرن و نیم تحت کنترل عثمانی بود، بازپس کرد. او یکی از حامیان بزرگ هنر هم بود که میراث معماری او هنوز در وین قابل مشاهده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی که در دربار لوئی چهاردهم فرانسه بزرگ شد، بر اساس رسوم دربار قرار بود به مقام کشیشی بگرود، اما در سن نوزده سالگی شغل نظامی را تعیین کرد. بر اساس فیزیک بدنی و تحمل ضعیف او و شاید به دلیل رسوایی مادرش الیمپ به اتهام مسموم کردن و جادوگری، او توسط شاه برای خدمت در ارتش فرانسه طرد شد. اوژن نیز به دربار هابسبورگ نقل مکان و به امپراتوری مقدس روم خدمت کرد.
اوژن در حرفه شش دهه ای خود، به سه امپراتور مقدس روم خدمت کرد: لئوپولد یکم، یوزف یکم و کارل ششم. اولین تجربیات او در نبرد وین در سال ۱۶۸۳ و پس از آن جنگ بزرگ عثمانی، قبل از خدمت در جنگ نه ساله، در کنار پسر عمویش، دوک ساووا، علیه عثمانی ها بود. شهرت وی با پیروزی قاطع در برابر عثمانی در نبرد زنتا در سال ۱۶۹۷ به دست آمد و او را در سراسر اروپا به شهرت رساند.
اوژن جایگاه خود را در طول جنگ جانشینی اسپانیا ارتقاء داد؛ مشارکت او با جان چرچیل پیروزی هایی را علیه فرانسوی ها در میدان های نبرد بلانهایم ( ۱۷۰۴ ) ، اودنرد ( ۱۷۰۸ ) و مالپلاک ( ۱۷۰۹ ) تضمین کرد. او در جنگ به عنوان فرمانده امپراتوری در شمال ایتالیا، به ویژه در نبرد تورین ( ۱۷۰۶ ) موفقیت بیشتری کسب کرد. تجدید خصومت ها علیه عثمانی در جنگ اتریشی - ترکی با پیروزی در نبردهای پترووارادین ( ۱۷۱۶ ) و رویارویی سرنوشت ساز در محاصره بلگراد در سال ۱۷۱۷، شهرت او را تثبیت کرد.
در اواخر دهه ۱۷۲۰، نفوذ اوژن و دیپلماسی ماهرانه او توانست متحدان قدرتمند امپراتور را در مبارزات خود با دودمان بوربون تضمین کند، اما در سال های آخر عمرش موفقیت کمتری به عنوان فرمانده کل ارتش داشت. آخرین درگیری او، جنگ جانشینی لهستان بود. اگرچه نظرات در مورد شخصیت او متفاوت است، اما هیچ اختلافی در مورد دستاوردهای بزرگ او وجود ندارد: او به نجات امپراتوری هابسبورگ از تسخیر فرانسه کمک کرد، نیروی عثمانی به سمت غرب را شکست داد و مناطقی را که برای یک قرن و نیم تحت کنترل عثمانی بود، بازپس کرد. او یکی از حامیان بزرگ هنر هم بود که میراث معماری او هنوز در وین قابل مشاهده است.
wiki: اوژن ساووا