اوپانیشاد ایشا

اوپانیشاد ایشا ( Devanagari: ईशोपनिषद् IAST īśopaniṣad ) یکی از کوتاه ترین اوپانیشادها است که در فصل ( ادهیایا ) ی آخر یاجورودا آمده است. ایشا یک اوپانیشاد اصیل ( موکیا ) است و به نظم شعری تألیف شده است که ۱۷ یا ۱۸ بند دارد.
این اوپانیشاد متنی کلیدی در خرده مکاتب ودانتا و شروتی مهمی در بسیاری از مکاتب مختلفHinduism است. ایشا چهلمین فصل یاجورودا نیز است. نام آن از کلمات آغازینش īśā vāsyam گرفته شده که به معنای «دربرگرفته توسط ایشوارا» یا «پنهان در ایشوارا». است[ ۲] این متن دربارهٔ نظریه های مرتبط با آتمن ( روح، خویش ) بحث می کند هر مکاتب دوایتا ( دوگانه بین آتمن و برهمن ) و آدوایتا ( یکی بودن آتمن و برهمن ) به آن ارجاع می دهند. [ ۳] [ ۴]
پل دوسن اوپانیشاد ایشا به همراه اوپانیشادهای کنه، کته، سوتاسواتارا و مونداکا تحت عنوان «اوپانیشادهای شعری» طبقه بندی کرده است.