اوهر

لغت نامه دهخدا

اوهر. [ اَ هََ ] ( اِخ ) ظاهراً صورت کهن اهر است. صاحب حدودالعالم پس از شرح زنگان گوید: اوهر شهرکی است به بر کوه نهاده و با آبهای بسیار جایی بسیارکشت. ( حدود العالم ).

پیشنهاد کاربران

/ اوهر ریخت کهن ابهر است نه اهر/
یعقوبی تاریخنگار وگیتاشناس سده سوم هجری درباره نامگذاری ابهر چنین می گوید؛
[ابهر شهری مشهور میان قزوین و زنجان و همدان از نواحی جبال است و عجمان ( ایرانیان ) آن را اوهر خوانند، و بعضی از عجم ها به من گفتند واژه ابهر مرکب از او به معنای آب و هر به معنای آسیاب، که در کل معنای آب آسیاب می دهد. ]
...
[مشاهده متن کامل]

واژه ابهر ریشه در زبان آذری دارد و ساخته شده است از دو بخش اَب ( آب ) و هر ( آسیا کردن یا خورد کردن ) که معنی آب آسیاب می دهد.
در کتاب "حدود العالم" نگارش یافته در سده چهارم، این نام به ریخت [اوهیرد] نیز نوشته شده است.
یاقوت حموی ( سده هفتم ) نیز گزارش می دهد که ایرانیان این شهر را [اوهیرد] می نامند.
اوهیرد واژه ای در زبان آذریست در این زبان واژه آب به ریخت اُو واگویی می شود مانند دیگر زبان های هم خانواده آن ( کردی و لری و. . . ) و بخش دوم هیرد است چون در زبان آذری به جای واج /خ/، واج /ه/ کاربرد داشته مانند هیرد کردن به جای خیرد کردن یا همان خورد کردن.

بپرس