اومان ماندا یک اصطلاح قومی و جغرافیایی است که از هزارهٔ سوم تا اواسط هزارهٔ یکم پیش از میلاد وجود داشته و به قومی جنگجو و دشمنی خطرناک برای تمدن های میانرودان محسوب می شده. اومان ماندا گاه دربارهٔ کیمریان و گاه برای مادها بکار می رفته بدین سبب فرضیه ها و تئوری های گوناگون پیدا شد که شاهان ماد را، گاه کیمری و گاه اسکیت دانسته اند.
... [مشاهده متن کامل]
بعد از پراشک ( مورخ ) مدتی مدید کسی از دانشمندان غربی کتاب جداگانه ای دربارهٔ تاریخ ماد ننوشت. ولی بررسی هایی از طرف اشخاص به عمل آمد و در برخی وقایع دقت بیشتری صورت گرفت و این کوشش ها تجدید نظر جوانب ملموس تاریخ ماد را مقدور ساخت. در سال ۱۹۲۱ فورر ( زبان شناس ) کشف کرد که در منابع آشوری نامی از ماد برده شده و آن را شاهنشاهی مستقلی دانسته اند، بر اثر این کشف محققان توانستند قیام خشتریته را در آغاز قرن هفتم پ. م. ، با تاریخ تأسیس شاهنشاهی ماد و اسم خشتریته را با فرورتیش منطبق سازند. در سال ۱۹۲۳ تاریخ وقایع روزانهٔ بابلی دربارهٔ آشور منتشر شد و چیزی از انتشار آن نگذشت که معنی اصطلاح اومان ماندا روشن شده بدین طریق بسیاری از افسانه هایی که مورخان دربارهٔ تاریخ ماد پدید آورده بودند به مرگ طبیعی نابود شدند.
کینگ ( مورخ ) تحقیقات متعدد خویش را بیشتر وقف ایران و هخامنشیان و عیلام کرده. چیزی که در آثار او همه جا به چشم می خورد بلند پروازی های نیروی تخیل وی است. رسالهٔ یاد شدهٔ وی از این رهگذر اثر سوئی در خواننده می گذارد. کینگ نیز مانند هرتسفلد همه جا و دربارهٔ همه چیز با ایقان و اعتماد سخن می گوید. ولی در نوشته های هرتسفلد افکار جالب و نکته سنجانه و ملاحظات و تدقیات مستدل دیده می شود. و حال آنکه این محاسن در نظرات کینگ ملاحظه نمی گردد. کینگ بدترین جوانب تألیفات دانشمندان غربِ ما قبل را با حرارت تمام جذب کرده و حدسیات بی مایهٔ ایشان را بزرگ کرده، نظرات بی اساس را بر روی هم انباشته است و این بنای جسیم را بر پایه هایی متزلزل و لرزان استوار ساخته. مثلا برغم آنکه معنی اصطلاح «اومان - ماندا» از مدتی پیش روشن شده کینگ همچنان پیرامون این کلمه به خیال بافی پرداخته است.
بابلیان دوران متأخر. مادها، مانناها و دیگر اقوام شمالی نسبت به بابل را اومان ماندا می خواندند. ولی کینگ می گوید که اینان مردم دریای اسرارآمیزی بودند ، که به قصد نشر تمدن و فرهنگ، پادشاهی بزرگ هندو ژرمنی را تأسیس کردند .
... [مشاهده متن کامل]
بعد از پراشک ( مورخ ) مدتی مدید کسی از دانشمندان غربی کتاب جداگانه ای دربارهٔ تاریخ ماد ننوشت. ولی بررسی هایی از طرف اشخاص به عمل آمد و در برخی وقایع دقت بیشتری صورت گرفت و این کوشش ها تجدید نظر جوانب ملموس تاریخ ماد را مقدور ساخت. در سال ۱۹۲۱ فورر ( زبان شناس ) کشف کرد که در منابع آشوری نامی از ماد برده شده و آن را شاهنشاهی مستقلی دانسته اند، بر اثر این کشف محققان توانستند قیام خشتریته را در آغاز قرن هفتم پ. م. ، با تاریخ تأسیس شاهنشاهی ماد و اسم خشتریته را با فرورتیش منطبق سازند. در سال ۱۹۲۳ تاریخ وقایع روزانهٔ بابلی دربارهٔ آشور منتشر شد و چیزی از انتشار آن نگذشت که معنی اصطلاح اومان ماندا روشن شده بدین طریق بسیاری از افسانه هایی که مورخان دربارهٔ تاریخ ماد پدید آورده بودند به مرگ طبیعی نابود شدند.
کینگ ( مورخ ) تحقیقات متعدد خویش را بیشتر وقف ایران و هخامنشیان و عیلام کرده. چیزی که در آثار او همه جا به چشم می خورد بلند پروازی های نیروی تخیل وی است. رسالهٔ یاد شدهٔ وی از این رهگذر اثر سوئی در خواننده می گذارد. کینگ نیز مانند هرتسفلد همه جا و دربارهٔ همه چیز با ایقان و اعتماد سخن می گوید. ولی در نوشته های هرتسفلد افکار جالب و نکته سنجانه و ملاحظات و تدقیات مستدل دیده می شود. و حال آنکه این محاسن در نظرات کینگ ملاحظه نمی گردد. کینگ بدترین جوانب تألیفات دانشمندان غربِ ما قبل را با حرارت تمام جذب کرده و حدسیات بی مایهٔ ایشان را بزرگ کرده، نظرات بی اساس را بر روی هم انباشته است و این بنای جسیم را بر پایه هایی متزلزل و لرزان استوار ساخته. مثلا برغم آنکه معنی اصطلاح «اومان - ماندا» از مدتی پیش روشن شده کینگ همچنان پیرامون این کلمه به خیال بافی پرداخته است.
بابلیان دوران متأخر. مادها، مانناها و دیگر اقوام شمالی نسبت به بابل را اومان ماندا می خواندند. ولی کینگ می گوید که اینان مردم دریای اسرارآمیزی بودند ، که به قصد نشر تمدن و فرهنگ، پادشاهی بزرگ هندو ژرمنی را تأسیس کردند .
