شورای نیقیه نخستین شورایِ کلیساییِ جهانی بود که در سال ۳۲۵ میلادی در پاسخ به نظر آریوس تشکیل شد. آریوس روحانیِ اهل اسکندریه بود. او نیز چون اوریجن بر این باور بود که پدر از پسر برتر است و پسر نیز بزرگ تر از روح القدس. اما برخلاف اوریجن ، سلسله مراتب میان موجودات الهی را باور نداشت. او بر این باور بود که فقط پدر خدا است، و بدین سان یکتاپرستی را بر نظام اوریجن افزود. از نظر او پسر وجودی بود که پدر به واسطهٔ او جهان را آفرید اما مع الوصف او خدا نبود بلکه مخلوقی بود خلق شده از نیستی. او مخلوق بود نه وجودی ازلی و زمان آغازی داشت، در واقع «زمانی بود که پسر وجود نداشت. » آریوس خود به شکلی دقیق دو نکته را به عنوان مسائل بنیانیِ بحثِ مطرح شده مشخص کرد: «ما به این دلیل آزار و جفا می بینیم که می گوییم وجود پسر دارای ابتدا و آغاز است … و نیز اینکه او از نیستی آفریده شد. » تعلیم آریوس در عصر حاضر در تعالیم شاهدان یهوه دیده می شود. [ ۱]
اسقف آلکساندر که آریوس در حوزهٔ اسقفی او خدمت می کرد، با عقاید آریوس مخالفت کرد. آریوس به گروهی دیگر از اسقفان شرق متوسل شد و گروهی از این اسقفان که پیرو دیدگاه های اوریجن بودند، به حمایت از او برخاستند که از میان آنها می توان به یوسیبوس قیصریه اشاره کرد. وقتی کنستانتین بزرگ در سال ۳۲۴ در شرق و غرب امپراطوری روم قدرت مطلق را به دست آورد به ناچار در این مباحثات مداخله کرد. او دستور تشکل شورای نیقیه را داد و این شورا در ژوئن ۳۲۵ تحت رهبری او تشکیل شد. حدود ۲۲۰ اسقف که عمدتاً اسقفان شرق بودند در این شورا حاضر شدند ( روایات سنتی تعداد این اسقفان را ۳۱۸ نفر ذکر می کنند که احتمالاً این عدد را از پیدایش ۱۴:۱۴ به عاریت گرفته بودند! ) این شورا آریوس را محکوم کرد و اعتقادنامه ای ضد آریوسی صادر نمود؛ البته این اعتقادنامه را نباید با اعتقادنامهٔ معروف «نیقیه» که در سال ۳۸۱ در شورای قسطنطنیه۳ صادر شد، اشتباه گرفت:
ما ایمان داریم به خدای یگانه، خدای قادر مطلق، خالق امور دیده و نادیده؛ و ایمان داریم به خداوند عیسای مسیح، پسر یگانهٔ خدا، که از ذات پدر است. او، خدا از خدا، نور از نور، و خدای حقیقی از خدای حقیقی است، مولود است و نه مخلوق، و هم ذات با پدر است. همه چیز به واسطهٔ او آفریده شد، چه در آسمان و چه بر زمین. او به خاطر ما آدمیان و برای نجات و رستگاری ما از آسمان نزول کرد، جسم گرفت و انسان شد. رنج و عذاب کشید و روز سوم از مردگان برخاست و به آسمان ها صعود کرد، و بازخواهد آمد تا زندگان و مردگان را داوری کند؛ و ایمان داریم به روح القدس.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسقف آلکساندر که آریوس در حوزهٔ اسقفی او خدمت می کرد، با عقاید آریوس مخالفت کرد. آریوس به گروهی دیگر از اسقفان شرق متوسل شد و گروهی از این اسقفان که پیرو دیدگاه های اوریجن بودند، به حمایت از او برخاستند که از میان آنها می توان به یوسیبوس قیصریه اشاره کرد. وقتی کنستانتین بزرگ در سال ۳۲۴ در شرق و غرب امپراطوری روم قدرت مطلق را به دست آورد به ناچار در این مباحثات مداخله کرد. او دستور تشکل شورای نیقیه را داد و این شورا در ژوئن ۳۲۵ تحت رهبری او تشکیل شد. حدود ۲۲۰ اسقف که عمدتاً اسقفان شرق بودند در این شورا حاضر شدند ( روایات سنتی تعداد این اسقفان را ۳۱۸ نفر ذکر می کنند که احتمالاً این عدد را از پیدایش ۱۴:۱۴ به عاریت گرفته بودند! ) این شورا آریوس را محکوم کرد و اعتقادنامه ای ضد آریوسی صادر نمود؛ البته این اعتقادنامه را نباید با اعتقادنامهٔ معروف «نیقیه» که در سال ۳۸۱ در شورای قسطنطنیه۳ صادر شد، اشتباه گرفت:
ما ایمان داریم به خدای یگانه، خدای قادر مطلق، خالق امور دیده و نادیده؛ و ایمان داریم به خداوند عیسای مسیح، پسر یگانهٔ خدا، که از ذات پدر است. او، خدا از خدا، نور از نور، و خدای حقیقی از خدای حقیقی است، مولود است و نه مخلوق، و هم ذات با پدر است. همه چیز به واسطهٔ او آفریده شد، چه در آسمان و چه بر زمین. او به خاطر ما آدمیان و برای نجات و رستگاری ما از آسمان نزول کرد، جسم گرفت و انسان شد. رنج و عذاب کشید و روز سوم از مردگان برخاست و به آسمان ها صعود کرد، و بازخواهد آمد تا زندگان و مردگان را داوری کند؛ و ایمان داریم به روح القدس.
wiki: اولین شورای نیقیه