اِولین باغچه بان ( به ترکی استانبولی: Evlin Bahceban ) ( زادهٔ ۱۳۰۷ در ترکیه - درگذشتهٔ ۹ آبان ۱۳۸۹ در ترکیه ) ، موسیقی دان، خواننده اپرا بود. او و فاخره صبا از بنیان گذاران اپرای تهران بودند. وی سال ها آواز گروهی ( کُر ) هنرستان عالی موسیقی را رهبری می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
اولین زادهٔ ترکیه بود و سال های پایان عمرش را نیز در همان جا سپری کرد اما ایران را نیز وطن خود می دانست. او روح خود را ایرانی می دانست و عاشق ایران بود. او معتقد بود اگر «جسم کارهای هنری» او به ترکیه تعلق داشته باشد، «روح زندگی هنری و موسیقایی» او به ایران تعلق دارد. اولین درگفتگویی بزرگ ترین جایزه اش را مهر و محبت ایرانیان نسبت به خود می دانست.
این گفته او بسیار معروف است:
«ترکیه وطن من است و من مثل یک درخت در آنجا رشد کردم، اما میوه هایم را در ایران دادم و در ایران به بار نشستم. به همین علت هر دو کشور را دوست دارم و هر دو را وطن خودم می دانم. »
وی در مرسین ترکیه از مادری فرانسوی و پدری ترک متولد شد. پانزده ساله بود که به کنسرواتوار دولتی آنکارا رفت و دورهٔ پیانو و آواز را در آن جا با درجهٔ ممتاز به پایان رساند. اِولین در کنسرتوار آنکارا با ثمین باغچه بان آهنگساز ایرانی آشنا شد و این آشنایی به ازدواج آن دو انجامید.
اِولین همراه با ثمین باغچه بان به ایران آمد و در ۲۲ سالگی نخستین کلاس تخصصی آواز را در هنرستان عالی موسیقی تهران بنیان گذاشت. نتیجه این کلاس ها پرورش خوانندگانی همچون حسین سرشار، محمد نوری، سودابه تاجبخش، پری ثمر، پری زنگنه، سودابه صفاییه و عنایت رضایی است که البته شاگردان این هنرمندان خود نیز بخش بزرگی از خوانندگان ایران را تشکیل می دهند.
اِولین باغچه بان به همراه منیر وکیلی، حشمت سنجری، فاخره صبا و چند هنرمند دیگر از پایه گذاران اپرای ایران و تالار رودکی هستند. او همچنین سال ها آواز گروهی هنرستان عالی موسیقی ( کنسرتوار تهران ) را رهبری می کرد.
اولین باغچه بان از سال ۱۳۴۷ به مدت سه سال رهبری کر تهران را در دست داشت. بخش آواز گروهی در مراسم تاجگذاری توسط همین گروه به رهبری اولین باغچه بان رهبری و ضمن مراسم اجرا شد. اولین باغچه بان در سال ۱۳۵۳ با پشتیبانی «بنیاد خیریه فرح پهلوی»، گروه همسرایان ( کر ) فرح را تشکیل داد. اعضای این گروه کودکان بی سرپرست بودند که از سراسر ایران به تهران آورده شده بودند. این گروه با وقوع انقلاب اسلامی منحل شد. ضبطی که توسط این گروه در سال ۱۹۷۸ در اتریش صورت گرفته بود پس از چهل سال در سال ۲۰۱۸ در اروپا منتشر شد.
... [مشاهده متن کامل]
اولین زادهٔ ترکیه بود و سال های پایان عمرش را نیز در همان جا سپری کرد اما ایران را نیز وطن خود می دانست. او روح خود را ایرانی می دانست و عاشق ایران بود. او معتقد بود اگر «جسم کارهای هنری» او به ترکیه تعلق داشته باشد، «روح زندگی هنری و موسیقایی» او به ایران تعلق دارد. اولین درگفتگویی بزرگ ترین جایزه اش را مهر و محبت ایرانیان نسبت به خود می دانست.
این گفته او بسیار معروف است:
«ترکیه وطن من است و من مثل یک درخت در آنجا رشد کردم، اما میوه هایم را در ایران دادم و در ایران به بار نشستم. به همین علت هر دو کشور را دوست دارم و هر دو را وطن خودم می دانم. »
وی در مرسین ترکیه از مادری فرانسوی و پدری ترک متولد شد. پانزده ساله بود که به کنسرواتوار دولتی آنکارا رفت و دورهٔ پیانو و آواز را در آن جا با درجهٔ ممتاز به پایان رساند. اِولین در کنسرتوار آنکارا با ثمین باغچه بان آهنگساز ایرانی آشنا شد و این آشنایی به ازدواج آن دو انجامید.
اِولین همراه با ثمین باغچه بان به ایران آمد و در ۲۲ سالگی نخستین کلاس تخصصی آواز را در هنرستان عالی موسیقی تهران بنیان گذاشت. نتیجه این کلاس ها پرورش خوانندگانی همچون حسین سرشار، محمد نوری، سودابه تاجبخش، پری ثمر، پری زنگنه، سودابه صفاییه و عنایت رضایی است که البته شاگردان این هنرمندان خود نیز بخش بزرگی از خوانندگان ایران را تشکیل می دهند.
اِولین باغچه بان به همراه منیر وکیلی، حشمت سنجری، فاخره صبا و چند هنرمند دیگر از پایه گذاران اپرای ایران و تالار رودکی هستند. او همچنین سال ها آواز گروهی هنرستان عالی موسیقی ( کنسرتوار تهران ) را رهبری می کرد.
اولین باغچه بان از سال ۱۳۴۷ به مدت سه سال رهبری کر تهران را در دست داشت. بخش آواز گروهی در مراسم تاجگذاری توسط همین گروه به رهبری اولین باغچه بان رهبری و ضمن مراسم اجرا شد. اولین باغچه بان در سال ۱۳۵۳ با پشتیبانی «بنیاد خیریه فرح پهلوی»، گروه همسرایان ( کر ) فرح را تشکیل داد. اعضای این گروه کودکان بی سرپرست بودند که از سراسر ایران به تهران آورده شده بودند. این گروه با وقوع انقلاب اسلامی منحل شد. ضبطی که توسط این گروه در سال ۱۹۷۸ در اتریش صورت گرفته بود پس از چهل سال در سال ۲۰۱۸ در اروپا منتشر شد.
