اولوغ زاده، ساتم (نمنگان ۱۹۱۱ـ مسکو ۱۹۹۷)
داستان نویس، نمایش نامه نویس و مترجم تاجیکستانی. در ۱۹۲۹ دورۀ دانشکدۀ تربیت تاشکند را به پایان برد. در ۱۹۳۴ به عضویت اتحادیۀ نویسندگان شوروی درآمد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ دبیر اتحادیۀ نویسندگان تاجیکستان بود. در ۱۹۴۱ـ۱۹۴۴ خبرنگار جنگی و از ۱۹۵۱ عضو پیوستۀ فرهنگستان علوم تاجیکستان بود. در ۱۹۶۲ و ۱۹۹۰ موفق به دریافت جایزۀ دولتی رودکی شد. در ۱۳۷۵ش رمان فردوسی او برندۀ جایزۀ جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد. از آثارش: یاران با همت (۱۹۴۷)؛ نوآباد (۱۹۴۹)؛ نمایش نامۀ شادمان (۱۹۳۹)؛ نمایش نامۀ تیمور ملک (۱۹۶۷)؛ کلتکداران سرخ (۱۹۴۰)؛ ابن سینا (۱۹۵۴)؛ داستان صبح جوانی ما (۱۹۵۴)؛ ترجمۀ دن کیشوت اثر سروانتس (۱۹۷۴)؛ ترجمۀ هملت اثر شکسپیر (۱۹۷۰)؛ ترجمۀ مادر از گورکی (۱۹۴۸).
داستان نویس، نمایش نامه نویس و مترجم تاجیکستانی. در ۱۹۲۹ دورۀ دانشکدۀ تربیت تاشکند را به پایان برد. در ۱۹۳۴ به عضویت اتحادیۀ نویسندگان شوروی درآمد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ دبیر اتحادیۀ نویسندگان تاجیکستان بود. در ۱۹۴۱ـ۱۹۴۴ خبرنگار جنگی و از ۱۹۵۱ عضو پیوستۀ فرهنگستان علوم تاجیکستان بود. در ۱۹۶۲ و ۱۹۹۰ موفق به دریافت جایزۀ دولتی رودکی شد. در ۱۳۷۵ش رمان فردوسی او برندۀ جایزۀ جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد. از آثارش: یاران با همت (۱۹۴۷)؛ نوآباد (۱۹۴۹)؛ نمایش نامۀ شادمان (۱۹۳۹)؛ نمایش نامۀ تیمور ملک (۱۹۶۷)؛ کلتکداران سرخ (۱۹۴۰)؛ ابن سینا (۱۹۵۴)؛ داستان صبح جوانی ما (۱۹۵۴)؛ ترجمۀ دن کیشوت اثر سروانتس (۱۹۷۴)؛ ترجمۀ هملت اثر شکسپیر (۱۹۷۰)؛ ترجمۀ مادر از گورکی (۱۹۴۸).