اوفتیدن. [ دَ ] ( مص ) صورتی از اوفتادن : گر سعیدی از مناره اوفتیدبادش اندر جامه افتاد و رهید.مولوی.از آن بانگ دهل از عالم کل بدین دنیای فانی اوفتیدیم.مولوی.