اوفتاده

/~uftAde/

لغت نامه دهخدا

اوفتاده. [ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) زمین خورده. سقوطکرده :
صاحب هنری حلال زاده
هم خاسته و هم اوفتاده.
نظامی.
|| متواضع. فروتن. || کشته. به خاک سیاه نشسته :
کو آنکه ببادداده تست
بر خاک ره اوفتاده تست.
نظامی.
و رجوع به افتاده شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) افتاده

پیشنهاد کاربران

بپرس