اوشابتی

اوشابتی ها ( یا شاائوآبتی ها ) تندیس های کوچکی برای مراسم به خاکسپاری در مصر باستان بودند که بخش مهمی از این مراسم را تشکیل می دادند. این تندیس ها به عنوان نمادی برای خدمتکاران در هنگام مرگ گذاشته می شدند تا جایگزین ازیریس باشند و شخص مرده را در جهان باقی یاری کنند. نام اوشابتی به معنای «پاسخگو» است. [ ۱] بسته به جایگاه اجتماعی مرده، اوشابتی ها از جنس موادی چون آجر، سنگ، برنز، چوب یا سفال لعاب داده شده به رنگ های سبز یا آبی ساخته می شدند. این تندیس ها شخص را در هیبت ازیریس ( مومیایی ) و در حالی که لباس های روزمره خود را بر تن دارد به تصویر می کشیدند.
تعداد اوشابیت هایی که در یک گور گذاشته می شدند گاه بسیار زیاد بود و به تعداد روزهای سال می رسید. تعداد این تندیس ها در آرامگاه توت آنخ آمون ۴۳۰ بوده است. موزه لوور دارای مجموعه ای با ۴٫۲۰۰ اوشابتی است که یک دهم تمام آثار باستانی نگهداری شده از مصر باستان در این موزه اند. غالب مجسمه ها یک بیل بر روی شانه خود دارند و سبدی نیز ( برای حمل اشیا مختلف ) بر پشت آنها قرار گرفته است، احتمال داده می شود چنین مضامینی، اشاره به آن دارد که اوشابتی ها قصد داشته اند برای فرد متوفی، کشاورزی کنند. [ ۲] [ ۳] اوشابتی ها کتیبه هایی ( به هیروگلیف ) را حمل می کردند که آمادگی آنها را برای پاسخگویی به دعوت خدایان برای انجام کار را نشان می داد. [ ۴]