اوسْتیناتو (ostinato)
در موسیقی، یک فیگور ملودیک یا ریتمیک که مدام تکرار می شود و حاوی پیامی پیچیده و مبهم از کنش متحرّکی است که به هیچ یک از موومان ها ارتباط ندارد. اوستیناتوها در آثاری همچون تقدیس بهار(۱۹۱۳) و سمفونی مزامیر(۱۹۳۰) هر دو از ایگور استراوینسکی، وکارمینا بورانا(۱۹۳۷) اثر کارل اُرفنقش مهمی دارند. ساختارهای اوستیناتومانند نیز مشخّصۀ گاملان (هم نوازی کوبی) بالیاست. در دهۀ ۱۹۶۰ تکرار چرخشی نوار که تکه هایی از ملودی و صدا را تکرار می کرد، نقطۀ آغاز مینیمالیسم تری رایلی، استیو رایک، فیلیپ گلس، و جان آدامزشد.
در موسیقی، یک فیگور ملودیک یا ریتمیک که مدام تکرار می شود و حاوی پیامی پیچیده و مبهم از کنش متحرّکی است که به هیچ یک از موومان ها ارتباط ندارد. اوستیناتوها در آثاری همچون تقدیس بهار(۱۹۱۳) و سمفونی مزامیر(۱۹۳۰) هر دو از ایگور استراوینسکی، وکارمینا بورانا(۱۹۳۷) اثر کارل اُرفنقش مهمی دارند. ساختارهای اوستیناتومانند نیز مشخّصۀ گاملان (هم نوازی کوبی) بالیاست. در دهۀ ۱۹۶۰ تکرار چرخشی نوار که تکه هایی از ملودی و صدا را تکرار می کرد، نقطۀ آغاز مینیمالیسم تری رایلی، استیو رایک، فیلیپ گلس، و جان آدامزشد.
wikijoo: اوستیناتو