اوستاشناسی دانش بررسی، واکاوی و خوانش متن های کهن اوستا ، نسک آسمانی زرتشتیان است که آنگونه که دهخدا می نویسد یورشگران به ایران. در گذر زمان از شمار آنان کاسته اند و کم شمار ازین ماتیکان مانده است. هزوارش و همچنین شناخت زبان اوستایی نیز از اهداف است . این دانش در دوره نوین از سال ۱۷۵۸ ( میلادی ) که اروپاییان با اوستا آشنا شدند آغاز شد.
یک فرانسوی به نام انکتیل دوپرون در سال ۱۷۵۸ در هندوستان اوستا را نزد یک موبد پارسی به نام دستور داراب آموخت، وی در بازگشت به فرانسه به برگردان اوستا به فرانسوی پرداخت و در ۱۷۷۱ اوستای خود را به چاپ رساند. هم میهن دیگر او بورنوف در سال ۱۸۸۳ یسنا را به فرانسوی برگرداند و نشر نمود. از این تاریخ بود که اوستاشناسی پایه علمی گرفت چرا که بورنوف برای برگردان و فهم واژگان دست به روشی تازه زد، او برای دانستن معنای واژگان به سانسکریت که بسیار به اوستایی نزدیک است روی آورد و از همین راه دستور زبان اوستایی را نیز یافت.
نخستین اوستا شناس ایرانی ابراهیم پورداوود بود. او آموزگار دانشگاه تهران در سده ۱۲ و ۱۳ هجری بود و کاووش و جویش های بسیار برای شناخت و ترجمه اوستا کرد. چند نوشته او در هند نیز به چاپ رسیده است
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک فرانسوی به نام انکتیل دوپرون در سال ۱۷۵۸ در هندوستان اوستا را نزد یک موبد پارسی به نام دستور داراب آموخت، وی در بازگشت به فرانسه به برگردان اوستا به فرانسوی پرداخت و در ۱۷۷۱ اوستای خود را به چاپ رساند. هم میهن دیگر او بورنوف در سال ۱۸۸۳ یسنا را به فرانسوی برگرداند و نشر نمود. از این تاریخ بود که اوستاشناسی پایه علمی گرفت چرا که بورنوف برای برگردان و فهم واژگان دست به روشی تازه زد، او برای دانستن معنای واژگان به سانسکریت که بسیار به اوستایی نزدیک است روی آورد و از همین راه دستور زبان اوستایی را نیز یافت.
نخستین اوستا شناس ایرانی ابراهیم پورداوود بود. او آموزگار دانشگاه تهران در سده ۱۲ و ۱۳ هجری بود و کاووش و جویش های بسیار برای شناخت و ترجمه اوستا کرد. چند نوشته او در هند نیز به چاپ رسیده است
wiki: اوستاشناسی