اوزبی گول

Eusebi Güell i Bacigalupi یا اِئوزِبی گوئِی که در فارسی به اشتباه نامش را گوئِل تلفظ می کنند ( متولد: ۱۵ دسامبر ۱۸۴۶ - فوت: ۸ ژوئیه ۱۹۱۸ ) ، یک کارآفرین اسپانیایی بود که از انقلاب صنعتی در کاتالونیا در اواخر قرن ۱۹ سود زیادی برد. وی در سال ۱۸۷۱ با لوئیزا ایزابل لوپز و برو ( دختر Antonio López y López اولین مارکیز کومیلاس ) ازدواج کرد و این زوج ده فرزند داشتند. ایزابل گوئِی ای لوپز، یکی از دختران گوئِی، آهنگساز مشهوری شد.
گوئِی در بارسلونا متولد شد و فرزند جوآن گوئِی آی فرر، یک صنعتگر ثروتمند اهل توردمبارا بود که در طول اقامت خود در کوبا و به لطف فعالیت های بی شماری که در بازگشت به بارسلونا ایجاد کرد، ثروت قابل توجهی به دست آورد. مادر وی، Francesca Bacigalupi I Dolcer، عضوی از یک خانواده بازرگان باستانی از جنوا بود که در اواخر قرن ۱۸ به کاتالونیا نقل مکان کرده بود.
گوئِی تجارت پدرش را که بیشتر در پارچه بود انجام داد و بر ثروت خانواده افزود. گوئِی در پی بازدید از نمایشگاه جهانی که در سال ۱۸۷۸ در پاریس برگزار شد، جایی که کارهای گائودی را در غرفه اسپانیا دیده بود، با آنتونی گائودی معمار جوان ملاقات کرد. این زوج دوست و همکار مادام العمر می شوند و دریافتند که آنها دارای منافع متقابل از جمله مذهب هستند ( هر دو کاتولیک متدین بودند ) . گوئِی به عنوان معمار آنتونی گائودی به یک مدیچی تبدیل شد. بسیاری از همکاری های آنها در آغاز کار گائودی آغاز شد، زمانی که گوئِی گائودی را به عنوان مردی دید که می تواند ساختمان هایی با طراحی منحصر به فرد برای او فراهم کند.
از جمله کمیسیون های اولیه گوئِی برای معمار مشتاق، بودگاس گوئِی ( کارخانه شراب سازی ) در گراف، Pabellones Güell de Pedralbes و پارک گوئل بود که در اصل خانه خانواده گوئِی بود و بعداً به دولت وصیت شد.
در سال ۱۸۹۰، گوئِی کارخانه نساجی خود را از سانتس به سانتا کلوما د سرولو، جنوب بارسلونا منتقل کرد. وی در آنجا مستعمرات کارگری را در امتداد مستعمرات کارگران انگلیس تأسیس کرد که در اواخر قرن نوزدهم ساخته شده بودند. مستعمره یا دهکده در سانتا کلوما، که اکنون به Colonia Güell معروف است، با آرمان های عالی سوسیالیستی ساخته شده است. خانه هایی با اتاق های بزرگتر از حد متوسط، پنجره های گسترده و تهویه مناسب تا کارگران نساجی و خانواده هایشان از شرایط زندگی راحت برخوردار شوند. این روستا قرار بود نسبتاً خودمختار باشد و شامل مغازه ها، کافه ها، تئاتر، کتابخانه و مدرسه ( فقط برای پسران ) باشد. در سال ۱۸۹۰، گائودی مأمور ساخت کلیسا و سرداب در تپه مشرف به روستا شد. [ ۱] با این حال، گوئِی با مشکلات مالی روبرو شد و پروژه سرانجام رها شد. علی رغم وضعیت ناتمام، این اثر یک شاهکار است و بسیاری از وسایل معماری برجسته گائودی از جمله طاق های اجسام و اتمامهای ساختمانی را نشان می دهد. این دهکده که هنوز کاملاً عملیاتی است، نمونه های بسیار خوبی از معماری مدرنیست را در خود جای داده است.