اورانگوتان ویتنامی

اورانگوتان ویتنامی احتمالاً از نظر ظاهر، ترجیح زیستگاه و رفتار، شبیه اورانگوتان های مدرنی است که در جزیره سوماترا یافت می شوند و احتمالاً شباهت فیزیکی به اورانگوتان های تاپانولی شمال سوماترا دارد. اورانگوتان ها از جنگل های دیپتروکارپ دشتها و جنگلهای ثانویه قدیمی با بیشترین تراکم جمعیت در نزدیکی منابع آب شیرین زندگی می کردند. اورانگوتان های مدرن علیرغم سازگاری با موجودات درختی، تا حدودی نسبت به مراتع و جنگل ها تحمل نشان می دهند. این تحمل زیستگاه احتمالاً شباهتی به اورانگوتان های سرزمین اصلی در دوران پلیستوسن داشته است. شرایط آب و هوایی پلیستوسن با شرایط سردتر و خشک تر مشخص می شود که احتمالاً مساحت جنگل های انبوه در دسترس اورانگوتان ویتنامی و سایر ساکنان جنگل های بارانی را کاهش می دهد.
به نظر می رسد که اورانگوتان سرزمین اصلی با گونه های متعددی که امروزه در آسیای جنوب شرقی یافت می شوند یا در دوران هولوسن در این منطقه حضور داشتند، همزیستی داشته، زیرا شرایطِ منطقه در گذشته، مشابه امروز بوده و از یک اکوسیستم غنی بیولوژیکیِ مشابه پشتیبانی می کرده است. اورانگوتان های سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی ممکن بوه جنگل های خود را با تاپیر غول پیکر، که اکنون منقرض شده است، کرگدن های مودار شمالی، کرگدن جاوه، گور، فیل آسیایی، سرووس و سوس به اشتراک گذاشته باشند. اورانگوتان های ویتنام در سایر مناطق سرزمین اصلی آسیا، احتمالاً در کنار مجموعه وسیعی از نخستی ها از جمله لانگورهای مختلف، راینوپیتکوس و میمون های کوچکتر زندگی می کردند.