اوراس (Awras)
رشته کوهی در شمال شرق الجزایر، بخشی از کوه های اطلس صحرایی یا جبل بنی. از مناطق پرباران الجزایر، و یکی از سرچشمه های رودخانۀ وادی الشلف است. بلندترین قلّۀ آن جبل شیله، بالغ بر ۲,۳۲۷ متر ارتفاع دارد. مردم این کوهستان عمدتاً از بربرهای یکجانشین اند و به زبان بربری سخن می گویند. در این کوه ها آثاری از دورۀ امپراتوری روم و همچنین دورۀ واندال ها به جا مانده است. عقبه بن نافع فهری در سال های ۶۲ـ۶۴ق/۶۸۲ـ۶۸۴م کوهستان اوراس را تصرّف کرد و سرانجام خود در جنگ با کسیله، پادشاه بربرها، کشته شد. حسام بن نعمان در اوایل خلافت عبدالملک بن مروان بر کسیله پیروز شد و کوهستان اوراس را گرفت، اما مغلوب کاهنه، سرکردۀ بربرهای زناته، شد و به لیبی گریخت. او در ۷۴ق/۶۹۳م بر کاهنه و قوم زناته پیروز شد و کوهستان اوراس را تصرّف کرد. این کوهستان از پناهگاه های امیران بنی زیری (۳۶۱ـ۵۴۷ق/۹۷۳ـ۱۱۵۲م) بود. پس از حملات قبایل بنی هلال و بنی سلیم به مغرب میانه، گروهی از امیران بنی زیری به شهر آشیر گریختند. اوراس در دورۀ عثمانی ها و همچنین در دورۀ استعمار فرانسه، از پایگاه های مقاومت الجزایریان بود. فعالیت های جبهۀ آزادی بخش الجزایر از کوهستان اوراس آغاز شد.
