اودین

برطبق ادای منثور، اودین هر سه فرزند لوکی: فنریر، هل و یورمونگاند را می گیرد و یورمونگاند را در اقیانوسی که زمین ( میدگارد ) را دربردارد می اندازد.
اُدین ایزد ترس آور جادو، جنگ و خرد بود و برای پیروزی در جنگ ها فرا خوانده می شد، اما به او ایمان نداشتند و اغلب او را متهم می کردند که پیروزی را ناعادلانه عطا می کند. گاهی قربانی های خونین لازم بود تا خشنودی و رضایت او را به دست آورند. او نه روز گرسنه و تشنه به این سان که با نیزه خودش زخمی نیز شده بود، از ایگدراسیل آویزان ماند ( به همین سبب نام ایگدراسیل به درخت جهانی داده شده است. ایگ از کنیه های اودین و به معنی هراس انگیز است ) و پس از این زمان با آموختن نه سرود جادویی و هجده رون، از درخت به پایین افتاد. از این رو او توانایی این را پیدا کرد تا مردگان را به سخن وادارد و با خردمندترین آن ها رایزنی کند. پیروان ادین بر این باور بودند که ادین ورود جنگجویان درگذشته را به تالار خود والهالا خوش آمد می گوید و تنها جنگجویانی به این مقام دست می یابند که با مرگی قهرمانانه در میدان جنگ کشته شده اند.
اُدین در حالی که به ویژه محبوب پادشاهان بود، ایزد شعر و شاعری نیز به شمار می رفت؛ این شاید بدان جهت است که بسیاری از منظومه ها شخصیت او را برجسته کرده اند. می گفتند که خود او به زبان شعر سخن می گفت و الهام شاعرانه موهبت او بود. اُدین همچنین ایزد مردگان بود، به ویژه آن هایی که به شیوه های خاصی جان می سپردند. تلف شدگان جنگی، مخصوصاً آن هایی که با نیزه، سلاح مقدس اُدین کشته می شدند گویی خود را به او پیشکش می کردند، و دشمنان شکست خورده نیز بدو متوسل می شدند. افراد اعدامی نیز بدو توسل می جستند، چون او می توانست آن ها را از مرگ برهاند. حلق آویز شدن و زخم برداشتن از نیزه، در زمرهٔ شعایر قربانی مربوط به اُدین بود. او در آفرینش زمین به همراه برادرانش ویلی و وه، از یمیر بهره گرفتند تا جهان را پدیدآورند. زمین مدور بود و ایزدان، دریای گرداگرد آن را نظم بخشیدند. آن ها در طول سواحل، زمین ها را به غول ها بخشیدند، درون خشکی، از حدقه های یمیر، دژی برآوردند و میدگارد، قلمرو آدمیان را درون آن قرار دادند. آنگاه ایزدان آدمیان را آفریدند تا در جهان به سر برند. آنان دو تنهٔ درخت را گرفتند و زن و مرد را از آن ها پدیدآوردند. اُدین به آفریده های جدید، نفس و حیات بخشید، ویلی آگاهی و جنبش، و وه چهره، سخن، شنوایی و بینایی به آن ها عطا کرد.