اودون لخنر[ الف] ( مجاری: Lechner Ödön، زادهٔ ۲۷ اوت ۱۸۴۵ – ۱۰ ژوئن ۱۹۱۴ ) معمار و پیشگام هنر نو و جدایی وین در مجارستان بود. او به دلیل تزئینات ساختمانی و کاشی کاری ژولنائی با الهام از هنرهای قدیمی مجاری با مصالح مدرن مشهور است. به عنوان خالق سبک معماری مستقل مجاری، وی پیروان بسیاری داشته است. کار وی در ۲۰۰۸ برای درج در فهرست میراث جهانی ارائه شده است.
لخنر در پشت در خانواده ای متول به دنیا آمد. پدرش اصلیت باواریایی داشت و وکیلی معتبر و صاحب یک کارخانه آجر بود. تحصیلات دانشگاهی وی در رشتهٔ معماری دانشگاه فنی و آکادمی معماری برلین طی شد. پس از اتمام دانشگاه یک دفتر طراحی را با همکاری همشاگردی خود دیولا پارتوش افتتاح کرد؛ نمونهٔ کارهای آنها متأثر از هنر آکادمیک آلمانی بودند.
بین سالهای ۱۸۷۴ و ۱۸۷۸، او به فرانسه رفت و در بازسازی بسیاری از بناهای تاریخی شرکت کرد. در سال ۱۸۷۹ از انگلستان نیز دیدن کرد. پس از بازگشت به خانه، با همکاری پارتوش در پروژه های مقیاس بزرگ از قبیل تالار شهر سگد، کاخ درِکسلِر در خیابان آندراشی، کاخ میلکو در سگد شرکت کرد. این بناها همچنان به سبک سنتی ساخته شدند ولی نشانه هایی از به کارگیری تزئینات فولکلور در آنها دیده می شد.
در سال ۱۸۸۹ برای دومین بار این بار با ویلموش ژولنائی، مدیر کارخانه پرسلان ژولنائی به انگلستان سفر کرد و به مطالعهٔ عناصر تزئینی هندی در موزه کنزینگتون ( امروزه ویکتوریا و آلبرت ) پرداخت. استفاده از تزئینات هنر هند، ایران و شمال آفریقا در کارهای بعدی لخنر تأثیر گرفته از سفر انگلستان وی است.
در سال های ۱۸۹۰ لخنر با به کارگیری هنر سنتی مجار و الهام از هنرهای تزئینی آسیایی و ایرانی و هندی به سبکی متمایز دست پیدا کرد. در تزئینات ساختمان موزه هنرهای کاربردی بوداپست تأثیر ویژهٔ هنر هند، ایران، شمال آفریقا و مجارستان نمود دارد و در طراحی این عمارت به طور کلی از سبک سنتی فاصلهٔ فاحشی دیده می شود؛ افتتاح آن به مناسبت هزارمین سال وطن گیری هم با استقبال ویژه ای روبرو شد.
لخنر در ۱۸۹۷ کمیسیونی برای ساختمان مؤسسه زمین شناسی دولتی مجارستان در خیابان اشتفانیا دریافت کرد. اوج طراحی شکیل وی از ساختمان بانک پس انداز اداره پست ( امروزه خزانه داری ) در خیابان هولد بین سال های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۴ است که در سال ۱۹۰۰ برای وی مدال طلای انجمن هنرمندان هنرهای زیبا را به ارمغان آورد و در ۱ ژوئیه ۱۹۰۰ عنوان «مشاور سلطنتی» را از فرانتس یوزف دریافت کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلخنر در پشت در خانواده ای متول به دنیا آمد. پدرش اصلیت باواریایی داشت و وکیلی معتبر و صاحب یک کارخانه آجر بود. تحصیلات دانشگاهی وی در رشتهٔ معماری دانشگاه فنی و آکادمی معماری برلین طی شد. پس از اتمام دانشگاه یک دفتر طراحی را با همکاری همشاگردی خود دیولا پارتوش افتتاح کرد؛ نمونهٔ کارهای آنها متأثر از هنر آکادمیک آلمانی بودند.
بین سالهای ۱۸۷۴ و ۱۸۷۸، او به فرانسه رفت و در بازسازی بسیاری از بناهای تاریخی شرکت کرد. در سال ۱۸۷۹ از انگلستان نیز دیدن کرد. پس از بازگشت به خانه، با همکاری پارتوش در پروژه های مقیاس بزرگ از قبیل تالار شهر سگد، کاخ درِکسلِر در خیابان آندراشی، کاخ میلکو در سگد شرکت کرد. این بناها همچنان به سبک سنتی ساخته شدند ولی نشانه هایی از به کارگیری تزئینات فولکلور در آنها دیده می شد.
در سال ۱۸۸۹ برای دومین بار این بار با ویلموش ژولنائی، مدیر کارخانه پرسلان ژولنائی به انگلستان سفر کرد و به مطالعهٔ عناصر تزئینی هندی در موزه کنزینگتون ( امروزه ویکتوریا و آلبرت ) پرداخت. استفاده از تزئینات هنر هند، ایران و شمال آفریقا در کارهای بعدی لخنر تأثیر گرفته از سفر انگلستان وی است.
در سال های ۱۸۹۰ لخنر با به کارگیری هنر سنتی مجار و الهام از هنرهای تزئینی آسیایی و ایرانی و هندی به سبکی متمایز دست پیدا کرد. در تزئینات ساختمان موزه هنرهای کاربردی بوداپست تأثیر ویژهٔ هنر هند، ایران، شمال آفریقا و مجارستان نمود دارد و در طراحی این عمارت به طور کلی از سبک سنتی فاصلهٔ فاحشی دیده می شود؛ افتتاح آن به مناسبت هزارمین سال وطن گیری هم با استقبال ویژه ای روبرو شد.
لخنر در ۱۸۹۷ کمیسیونی برای ساختمان مؤسسه زمین شناسی دولتی مجارستان در خیابان اشتفانیا دریافت کرد. اوج طراحی شکیل وی از ساختمان بانک پس انداز اداره پست ( امروزه خزانه داری ) در خیابان هولد بین سال های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۴ است که در سال ۱۹۰۰ برای وی مدال طلای انجمن هنرمندان هنرهای زیبا را به ارمغان آورد و در ۱ ژوئیه ۱۹۰۰ عنوان «مشاور سلطنتی» را از فرانتس یوزف دریافت کرد.
wiki: اودون لخنر