اوداج

لغت نامه دهخدا

اوداج. [ اَ] ( ع اِ ) ج ِ ودج. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به ودج شود. || ج ِ وِداج. ( غیاث اللغات ). ج ِ ودج. رگهای گردن. رجوع به ودج شود :
گرفتم رگ اوداج و فشردمش به دو چنگ
بیامد عزرائیل و نشست از بر من تنگ.
حکاک مرغزی.
آن شاه که گویند بجنت برد آنرا
از جود که مر خون ورا ریخت ز اوداج.
سوزنی.
مقراضه بندگان چه مقراض
اوداج بریده منکران را.
خاقانی.
- فری اوداج اربعه ؛ در اصطلاح فقه دورگی که در دو طرف گردن جاندار است و باید این چهار رگ بریده شود تا ذبح شرعی صورت گیرد.

فرهنگ فارسی

شاهرگها، رگهای بزرگ گردن
(اسم ) جمع ودج شاهرگها رگهای گردن. یا اوداج اربعه . چهار رگ گردن .

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ ودج ، شاهرگ ها.

فرهنگ عمید

= ودج

پیشنهاد کاربران

بپرس