اوحدی بلیانی محمد

دانشنامه آزاد فارسی

اوحَدی بَلْیانی، محمّد (اصفهان ۹۷۳ـ پس از ۱۰۴۲ق)
متخلّص به تقی، شاعر، تذکره نویس و فرهنگ نویس ایرانی. نسب او به اوحدالدین بلیانی عارف به نام قرن ۷ق و از او به دقاق نیشابوری صوفی قرن ۴ و ۵ق می رسید. در شش سالگی پدرش را ازدست داد. در ۹۹۵ق به اردوی سلطان محمد خدابنده و سپس شاه عباس اول صفوی پیوست. در ۱۰۰۵ق به سفر عتبات رفت و در ۱۰۱۵ق به هند کوچید و به ملازمان جهانگیر گورکانی پیوست. به بسیاری از شهرهای ایران، عراق و هند سفر کرد و در این سفر ها با بسیاری از شاعران، ازجمله عرفی، طرزی، نظیری و طالب آملی دیدار داشت. در شعر بیشتر پیرو بابافغانی بود. از آثارش: تذکرۀ عرفات العاشقین و عرصات العارفین؛ کعبه عرفان که گزیدۀ عرفات العاشقین است؛ فردوس خیال اوحدی که جُنگی از اشعار شاعران است؛ سرمۀ سلیمانی که فرهنگ واژه های فارسی به فارسی است؛ رسالۀ کافیة القافیه در دانش قافیه؛ رسالۀ مفتاح مفاتیح در تصوف؛ دیوان اشعار در ۱۲۰۰ بیت که در قزوین به یغما رفت. اوحدی دیوان وحشی بافقی را تدوین کرده است. مثنوی های نشئۀ بی خمار؛ کعبۀ دیدار؛ لوح محفوظ؛ بیت معمور؛ مجمع الانهار/کعبۀ دیدار.

پیشنهاد کاربران

بپرس