اوتیفرون (افلاطون). اتیفرون ( یا اثوفرون ) ( به یونانی: Εὐθύφρων ) یکی از مکالمات افلاطون است که استفانوس آن را در ابتدای دوره آثار افلاطون قرار داده است. مضمون مکالمه تعریف درست «دین داری» است.
اوثوفرون که یک متأله[ ۱] است برای شکایت از پدر خود به جرم قتل به دادگاه مراجعه می کند و در آن جا سقراط را که برای محاکمهٔ مشهور خود آمده بود می بیند و باقی ماجرا.
اثوفرون در ابتدا دو بحث را مطرح می کند. نخست این که داستان هایی را دربارهٔ خدایان و اختلافات و کشمکش های آنان بازگو می کند و بر آن است که این داستان ها حقیقت دارند. دوم این که در پاسخ پرسش سقراط دربارهٔ تعریف دین داری ادعا می کند: هرآن چه که خدایان بپسندند دین داری است.
سقراط ادعای نخست اتیفرون را با این استدلال رد می کند که مطابق داستان های رایج اگر میان خدایان کشمکش باشد آن گاه معیار مشخص و ثابتی دربارهٔ دین داری نخواهیم داشت. پس فرضی را به ادعای نخست افزودند که هرچه همهٔ خدایان بپسندند موافق دین داری است. سپس این پرسش را مطرح می کند: آیا خدایان عملی را بدان جهت که موافق دین داری است دوست دارند، یا این که عملی چون موافق دین داری است خدایان دوست دارند؟ سقراط با ذکر چند مثال نشان داد که «یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد». یعنی حالت نخست درست است. اما پرسش نخست هنوز برجای خود باقی است که چه چیز موافق دین داری است؟ پاسخ سقراط این است که دین داری خود زیرمجموعهٔ عدالت است. اما کدام بخش از عدالت؟
اتیفرون به پرسش اخیر این گونه پاسخ می دهد: آن بخش که طرز رفتار ما با خدایان را مشخص می کند و این طرز رفتار باید مشابه رابطهٔ بنده با خواجه باشد. سقراط می گوید خدمت گزاری ما برای خدایان سودی به آنان در بر ندارد. اتیفرون دوباره پاسخ می دهد که از راه دعا و قربانی کردن دل خدایان را به دست می آوریم و آنان نیز در مقابل از گزند به جامعه و ویرانی خانه ها جلوگیری می کنند. . . نتیجهٔ این مدعای اوثوفرون این است که منظور از قربانی و دعا به دست آوردن دل خدایان است.
اما سقراط او را متوجه تناقض ادعای واپسین با پژوهش پیشین کرد که نشان داده بودند «یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد». حال آن که اکنون با دعا و قربانی دل خدایان را به دست می آوریم. یعنی چون خدایان دوست دارند و دلشان به دست می آید موافق دین داری است!
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاوثوفرون که یک متأله[ ۱] است برای شکایت از پدر خود به جرم قتل به دادگاه مراجعه می کند و در آن جا سقراط را که برای محاکمهٔ مشهور خود آمده بود می بیند و باقی ماجرا.
اثوفرون در ابتدا دو بحث را مطرح می کند. نخست این که داستان هایی را دربارهٔ خدایان و اختلافات و کشمکش های آنان بازگو می کند و بر آن است که این داستان ها حقیقت دارند. دوم این که در پاسخ پرسش سقراط دربارهٔ تعریف دین داری ادعا می کند: هرآن چه که خدایان بپسندند دین داری است.
سقراط ادعای نخست اتیفرون را با این استدلال رد می کند که مطابق داستان های رایج اگر میان خدایان کشمکش باشد آن گاه معیار مشخص و ثابتی دربارهٔ دین داری نخواهیم داشت. پس فرضی را به ادعای نخست افزودند که هرچه همهٔ خدایان بپسندند موافق دین داری است. سپس این پرسش را مطرح می کند: آیا خدایان عملی را بدان جهت که موافق دین داری است دوست دارند، یا این که عملی چون موافق دین داری است خدایان دوست دارند؟ سقراط با ذکر چند مثال نشان داد که «یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد». یعنی حالت نخست درست است. اما پرسش نخست هنوز برجای خود باقی است که چه چیز موافق دین داری است؟ پاسخ سقراط این است که دین داری خود زیرمجموعهٔ عدالت است. اما کدام بخش از عدالت؟
اتیفرون به پرسش اخیر این گونه پاسخ می دهد: آن بخش که طرز رفتار ما با خدایان را مشخص می کند و این طرز رفتار باید مشابه رابطهٔ بنده با خواجه باشد. سقراط می گوید خدمت گزاری ما برای خدایان سودی به آنان در بر ندارد. اتیفرون دوباره پاسخ می دهد که از راه دعا و قربانی کردن دل خدایان را به دست می آوریم و آنان نیز در مقابل از گزند به جامعه و ویرانی خانه ها جلوگیری می کنند. . . نتیجهٔ این مدعای اوثوفرون این است که منظور از قربانی و دعا به دست آوردن دل خدایان است.
اما سقراط او را متوجه تناقض ادعای واپسین با پژوهش پیشین کرد که نشان داده بودند «یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد». حال آن که اکنون با دعا و قربانی دل خدایان را به دست می آوریم. یعنی چون خدایان دوست دارند و دلشان به دست می آید موافق دین داری است!
wiki: اوتیفرون (افلاطون)